The Deaf, Noorderslag, Foyer Grote zaal, zaterdag 17 januari 2015
ESNS15: The Deaf gaat voor de confrontatie
Formule waarmee de menigte wordt bestookt vanaf het begin helder
"Zijn jullie klaar met wachten? Dan trappen we af!" Even later: "Are you ready to dance?" Spikes oproepen lijken bedoeld om een opzwepende show in te luiden. Na een nummer of zeven of acht, laat de zanger zich specifiek uit over waar naast het gewone vuur voor extra motivatie heeft gezorgd. "Vanaf nu neem ik iedere journalist van 3voor12 landelijk die zegt dat wij geen rock-'n'roll maken, niet meer serieus." Waarvan akte.
HET CONCERT:
DE ACT:
De Haagse band rondom Di-rect gitarist Spike bracht in november zijn tweede en titelloze album uit. In de retromuziek van The Deaf hoor je duidelijke beat- en punkinvloeden, maar het tweede album kent ook zijn rustige fases. Die nummers worden niet zelden ingeluid door het Hammond orgeltje, dat daarmee meer een plaats op de voorgrond gekregen heeft.
HET NUMMER:
The Deaf opent met een setje energieke nummers van het laatste album. Onder meer Isolator en 1973 worden beiden aan het begin van de show gespeeld. Vooral het laatstgenoemde draagt bij aan de voortvarende start van het optreden. De rumoerige Foyer is vaak een moeilijk podium om al het publiek mee te kunnen krijgen, maar met de nodige opzwepende woorden tijdens dat nummer, en de oproep om een High Five te doen, krijgt The Deaf het publiek wel mee.
HET MOMENT:
Met de beste nummers van het laatste album aan het begin van de set geplaatst, rijst de vraag op of The Deaf zijn kruit daar niet al verschoten heeft. Als de groep de snelheid uit het optreden haalt, lopen de achterste rijen mensen snel weg. De ballad-achtige nummers van het laatste album worden door de band op één nummer na gemeden. De keuze voor harde nummers lijkt goed te billijken voor de korte show van vanavond, zodat het mogelijk blijft toch echt die party te creëeren.
OOK OPMERKELIJK:
The Deaf houdt het bij het ene uitstapje, en breng verder alleen zijn puntige, Hives-achtige nummers ten gehore, zodat in het laatste deel van het optreden zelfs enkele mensen durven te stagediven. Ook Dennis Weening, die eerder de aankondiging van de band verzorgt, is er snel bij en laat zich op handen dragen door het publiek: een volledig rondje door de zaal lukt net.
HET PUBLIEK:
Een aantal van de biergooiers van de Popprijsuitreiking heeft de weg naar de Foyer gevonden, zodat er ook de nodige reuring en reactie vanuit het publiek komt. The Deaf trekt een behoorlijke menigte, die makkelijk tot voorbij de mengtafel reikt.
HET OORDEEL:
Een flitsende rock-'n-rollshow al met al? The Deaf had van begin tot eind een flink tempo en sloofde zich uit om met veel interactie het publiek bij zijn show te betrekken. Daar staat tegenover dat het allemaal wel wat 'recht-toe-rechtaan' was, met een aantal minder opzienbare nummers aan het einde. Maar er is absoluut geen reden om hier te beweren dat ze geen rock 'n' roll maken.