SXSW Highlight 9: o.a. Jack Garratt, Happyness, Spoon

Willem van Zeeland, Wilbert Mutsears, Menno Visser ,

De laatste hoogtepunten van SXSW 2015. Het zit er nu definitief op. Zie voor een helder overzicht van het beste van SXSW de SXSW Top 40 die we samenstelden.

Ook op een mindere dag is Jack Garratt bijzonder 
St. Davids Historic Sanctuary
Soms zit het mee, soms zit het tegen, ook op SXSW. De Britse singer-songwriter Jack Garratt heeft duidelijk zijn dag niet. Eerder had hij al technische problemen bij een andere showcase, vannacht speelt bij hem de jetlag op. "Het is nu een uur 's nachts, maar het voelt voor mij als zeven uur 's ochtends, mijn lichaam werkt niet meer mee.” Toch perst hij er nog een optreden tussen de kerkbanken uit.
 
Op het Groningse showcase festival Eurosonic baarde Garratt opzien. Niet alleen vanwege zijn opvallende baard, maar ook vanwege de integratie van elektronica in zijn singer-songwriterset. Een mooi voorbeeld is het nieuwe tere nummer Chemical, waarin hij loops gebruikt en op een gegeven moment losbarst in een EDM-beat. Zijn single Worry zou je al kunnen kennen, want die komt regelmatig langs op 3FM.
 
Maar vanavond speelt Garratt niet eens Worry. Door de vermoeidheid maakt de perfectionist veel kleine foutjes. Toch zie je dat hij ongelooflijk veel talent heeft, zuiver mooi hoog kan zingen en originele songideeën heeft. Maar de koek is op voor Garratt. Na een half uurtje eindigt hij met 'een liedje voor mezelf’. Hij legt uit dat hij een grote bewonderaar is van de uit Texas komende overleden blueszanger Stevie Ray Vaughan, en hij beëindigt zijn set met een cover van hem. Gedenkwaardig, ook op een mindere dag. (Menno Visser)​
 
Tove Styrke kan toveren in een tuinbroek
Hype Hotel
Derde werd ze in de Zweedse Idols, een platina album in haar thuisland volgde, maar vanavond wil Tove Styrke laten zien dat ze wel degelijk serieus genomen wil worden. Visueel gezien betekent dat optreden in een tuinbroek en met maar weinig make-up. Een echte drummer en bassiste volmaken het plaatje.
 
De grote hal van het bloggersparadijs Hypehotel stroomt maar langzaam vol. Een beetje onzeker is Styrke wel, maar ze concentreert zich op haar vocale capriolen. Ze maakt intelligent geproduceerde moderne pop en haar stem doet denken aan Lykke Li, waar ze al nummers samen mee schreef. Anders dan haar voornaamgenote Tove Lo gooit Styrke het niet op de seks, maar wil met deze back to basics aanpak puurheid uitstralen.
 
Groeiers als Ego van haar deze zomer te verschijnen tweede album Kiddo laten horen dat Styrke een welkome aanvulling is op het Scandinavische pallet. Het is nog even zoeken voor haar met band in zo’n grote hal, maar haar poppy liedjes blinken uit in geraffineerde structuren. (Menno Visser)
 
Happyness geeft de pedalen flink van jetje
Latitude 30
Pedalenfreaks zijn het, deze jongens uit Londen. Niet op de fiets, maar de bassist en de gitarist hebben elk een heel arsenaal van vervormers aan hun voeten liggen. Welkom bij het Britse trio Happyness, dat tot nu toe een album met de welluidende titel Wird Little Birthday uitbracht. Vanavond staan ze in de stamkroeg waar alle Britse bands hun showcases geven onder het motto van British Music Embassy. 
 
Happyness heeft twee soorten nummers: hele lieve en hele harde. De lieve nummers dartelen wat voort met melodieuze gitaarklanken rond een terugkerend thema. De harde nummers steken Sonic Youth naar de kroon als het er om draait zo veel mogelijk distortion in een song te gebruiken. Verbindende factor tussen de liedjes is dat ook de zang vervormd is, waardoor de teksten onverstaanbaar worden en ze meer klankgedichten zijn.
 
Het is al eerder geprobeerd wat Happyness wil, maar je ziet dat deze jongens slim genoeg zijn nog verder te experimenteren en wie weet komen ze in de toekomst met iets geniaals op de proppen. Voor nu is het een leuke cultband, die met de nodige Britse humor tussendoor en flink wat inzet al een heel eind komt. (Menno Visser)

Con Brio, een soort Bruno Mars on speed

Zijn reputatie is hem al vooruit gesneld. Con Brio zou net een kleinzoon van James Brown zijn. Bruno Mars on speed, dat is ook een kwalificatie zijn die hem zou passen. Want wat gaat deze jongen hard. Het tempo is continu hoog, de ene climax wordt op de andere gestapeld en Con Brio danst en danst. Pirouettes, de split, het kan niet op. Hij legt het er allemaal wel heel dik bovenop, na een half uurtje hang je murw geslagen in de touwen. Maar hij kan het wel, deze jongeman. Hij is inderdaad een Mr Dynamite de tweede, waarbij als minpuntje kan worden genoteerd dat het kopergeschetter van de blazers soms wel erg neigt naar het spierballenwerk van de funkbrigade Tower Of Power (90s hit Soul With A Capital S, ken je ze nog?). Het is partytime in de club Palm Door op SXSW. Het zal Con Brio makkelijk lukken om ook op North Sea Jazz een zaal op zijn kop te zetten. En de ware brille bereikt hem misschien ook nog wel. Hij is nog jong. (Willem van Zeeland) 

Spoon, een mega act in Texas

Spoon is een band van perfectionisten. Dat zagen we al op London Calling waar ze duidelijk kampten met de festivalsetting en de daarmee samenhangende productionele omstandigheden. Dat zien we ook op SXSW in the Hype Hotel, waar de soundcheck te krap is en zanger Britt Daniel zich getergd verontschuldigt voor 'some technical issues'. Er blijft maar een half uurtje speeltijd over, waardoor ook dit niet de ultieme Spoon-show wordt waar je op zou hopen. Die blijken ze wel in huis te hebben als de omstandigheden anders zijn. Zoals twee avonden eerder waar ze een gratis outdoor show doen voor tenminste 25.000 mensen aan de Colaradoriver. Hier zie je pas goed hoe groot die band hier is, de laatste drie albums waren allen goed voor een Top 10-notering in de VS. Het is een warme windstille avond waardoor het geluid perfect is, de band duidelijk het 'thuiswedstrijd' gevoel uitnut - Spoon komt uit Austin, Texas - en put uit haar inmiddels ruime oevre. Een 15 minuten durend vuurwerk afgestoken vanaf de rivier vormt letterlijk het outro van een daar wel perfecte Spoon-show. (Wilbert Mutsaers / Willem van Zeeland)