Curtis Harding, Lowlands Charlie, vrijdag 21 augustus 2015
Grillige Curtis Harding opent Lowlands in nieuwe bezetting
Je weet het nooit met deze soulheld
Er was vooraf onzekerheid over de show van garagesoulman Curtis Harding op Lowland. Niet alleen werd hij na een onmogelijk tijdstip verplaatst, ook zijn band zou er vandoor zijn gegaan voorafgaand aan Haldern Pop (een festival dat hij afzegde). Maar op Lowlands is Harding er gewoon weer bij, weliswaar zonder rechterhand Danny Lee op bas en zonder toetsenist. Is die nieuwe bezetting al een beetje ingespeeld?
HET CONCERT:
DE ACT:
Curtis Harding komt uit de band van Cee-Lo Green en bracht vorig jaar de geweldige debuutplaat Soul Power uit, met daarop twaalf liedjes die zich ergens tussen soul, blues en garagerock beginnen. Altijd gladjes gezongen, instrumentaal altijd met een rauw randje. Het duurde eindeloos voordat de plaat ook in Nederland uitkwam, maar daarna was de zanger uit Atlanta geregeld in ons land te vinden voor clubshows en festivaloptredens op Le Guess Who? en Where The Wild Things Are.
HET NUMMER:
Nog altijd zijn grootste hit: ‘Keep On Shining’. Hij speelt het nummer als laatste en voor het eerst zien we écht vuur bij hem en zijn band. Het publiek, even daarvoor al gepleased met een cover van ‘California Dreaming’ (The Mamas & The Papas), kent Curtis’ eigen hit ook en klapt, danst en zingt uitbundig mee.
HET MOMENT:
De opkomst van Harding en zijn band. Want wat kunnen we deze keer nu weer verwachten, na die geruchten dat zijn band is vertrokken? Danny Lee van The Night Beats (samen hebben ze ook het project Night Sun, met ook Cole Alexander van The Black Lips) is er in elk geval niet meer bij, hij is vervangen door een andere bassist. Wel spotten we dezelfde gitarist als op Where The Wild Things Are. De blazers die hij toen bij zich had, zijn in geen velden of wegen te bekennen en de toetsenist ontbreekt ook. Het maakt het optreden van Harding, die steeds meer de kant van een traditionele soulman op ging, nu weer wat ruwer. Jammer dat het daardoor niet zo’n geweldige soulshow met alles erop en eraan is als eerder dit jaar, maar eigenlijk past zo’n fuzzy gitaaroptreden hier wel. Later vandaag zal bijvoorbeeld Ty Segalls Fuzz nog optreden hier in de Charlie – het optreden waar Harding het meest naar uitkijkt, zegt hij.
OOK OPMERKELIJK:
Geen idee wat er nu precies waar is van die Haldern Pop-geruchten, maar op zijn minst is het opmerkelijk dat er nu wéér een andere groep muzikanten staat. Eerder deed hij een tourtje in Nederland al grotendeels zonder gitarist, die problemen had met zijn paspoort en zich pas bij de laatste show bij de band kon voegen. Heel professioneel komt het niet over.
HET PUBLIEK:
Het tijdstip van half een 's middags is op voorhand nogal tricky, maar Harding heeft als voordeel dat het festival gisteravond al redelijk op gang was gekomen. Daardoor zijn er al zat mensen op het terrein, en omdat er verder nog niets te doen is staat de Charlie afgeladen vol. Mede door de aanvankelijk wat rommelige show duurt het even voordat de bezoekers er echt goed in zitten, ook omdat Harding een paar trage bluesy songs op zijn setlist heeft staan. Gelukkig heeft-ie dan ook een garagerockknaller als ‘Surf’ in huis om iedereen weer bij de lurven te grijpen.
HET OORDEEL:
Hardings show is - mede door de nieuwe bezetting - net niet soepel genoeg en eigenlijk ook iets te gezapig. De bevlogenheid is aanvankelijk ver te zoeken. Die ‘Ain’t No Sunshine’-cover is weliswaar prachtig gezongen maar haalt de vaart er nog verder uit. Het duurt tot die andere cover (‘California Dreaming’) tot de band voor het eerst zijn tanden laat zien en Harding zelf ook meer pit toont. Maar ook moet gezegd: hij toont zich vandaag een charismatische soulman en beperkt zijn notoire chagrijn tot de lichtman, die de boel naar Hardings zin wat fel heeft staan. Verder is hij een en al dankbaarheid vandaag, en wordt de fraaie song ‘Beautiful People’ aan het publiek opgedragen. Hij zal wel altijd een grillige artiest blijven, maar dat maakt Harding ook wel intrigerend.