Yellow Claw vs. Habbekrats: de twee gezichten van Zomergast Jim Taihuttu

Kijk nu de uitzending van Zomergasten terug met de filmregisseur annex producer

Ralph-Hermen Huiskamp (3voor12) en Daan Kuys (Cinema.nl) ,

Afgelopen zondag was Jim Taihuttu te gast bij Zomergasten. Kijk hieronder de uitzending terug en lees meteen het achtergrondartikel over de twee gezichten van Taihuttu. Van Yellow Claw tot Habbekrats: het lijken twee totaal verschillende werelden waarin hij opereert, en voor zijn muziek en film lijkt hij een aparte werkwijze er op na te houden. Als Taihuttu de filmmaker komt hij misschien over als een klassieke purist. Een beeld dat, achter de draaitafel als Jim Aasgier, meteen aan diggelen wordt geblazen. Als voorbereiding voor Zomergasten legt 3voor12 samen met Cinema.nl beide Jim’s naast elkaar.

Muziekstijl

Met zijn muziekstijl bedoelen we vooral die van Yellow Claw, het collectief dat Taihuttu samen met dj Nils Rondhuis en mc Leonardo Roelandschap vormt. Rondhuis is technisch wat vaardiger, Taihuttu gooit de platen er het liefst in één keer vol in, maar verder is het bij Yellow Claw lastig te achterhalen wie nou wat inbrengt. Die vraag is minder relevant dan het type muziek dat ze produceren en draaien. Neem nou hun twee grootste hits. Krokobil, die de doorbraak van Yellow Claw betekende, is een skihutkraker van het puurste soort. De totaal random tekst is smeekt er bijna om om meegezongen te worden, de blazers zorgen voor het zomerse tintje, de breaks en drops voor de totale gekte. Bij Shotgun is het carnavaleske achterwege gelaten, waardoor het collectief de stap naar de serieuzere club en hitlijsten maakt en daarmee een stap naar het internationale circuit.

Als je naar die tracks kijkt zie je meteen dat Yellow Claw geen middelen schuwt om hun ambities te realiseren en live zo veel mogelijk impact te hebben. De basis is hiphop, maar daarmee is alles ook gezegd. Net zo makkelijk worden de allerlompste, maar vertraagde, gabberbeats erdoorheen gemixt, trancesynths, gepitchte 90’s vocals, en voor de zesde in hun reeks roemruchte mixtapes werd zelfs Frans Bauer ingevlogen om een slagerballad te maken van de gezamenlijke hit met The Opposites. Het is het type muziek dat eerder indrukwekkend dan mooi is, en dan niet indrukwekkend omdat het zo sophisticated is, maar omdat het zo effectief is. Zoals een heimachine ook effectief is om een spijkertje in een plan te slaan.

In hun releases zie je ook terug dat ze er alles voor doen om hun ambities waar te maken. Krokobil was een goede kickstarter om in de aandacht te komen, met Shotgun werd de focus wat verlegd naar clubs, en met deze deze week verschenen Amsterdam Trap Music Vol.2 richten ze zich op een sound die in Amerika nogal eens aan kan gaan slaan. Ergens tussen EDM, oer-Nederlandse hardcore, trap, reggae en hiphop in.

Filmstijl

Of de 33-jarige Jim Taihuttu uit Venlo als regisseur al een eigen handelsmerk heeft, is nog moeilijk te zeggen. De jonge Molukker heeft immers pas twee grote speelfilms op zijn naam staan: Rabat (2011) en Wolf (2013). Daarvóór richtte Taihuttu’s productiebedrijf Habbekrats zich vooral op commercials en het maken van videoclips voor Nederlandse rappers. De straatcultuur is dan ook een element dat in bijna alle producties van Habbekrats op de een of andere manier wel terugkomt.

Zo gaat Taihuttu’s debuutfilm Rabat, waarvoor Nasrdin Dchar een Gouden Kalf won voor beste acteur, over drie straatschoffies die naar Rabat in Marokko rijden, om een auto af te leveren bij een vriend. Onderweg pikken ze een leuke liftster op, bespreken ze hun plannen voor de toekomst, gaan naar een feest in Barcelona en beleven avonturen met de Spaanse politie.

Rabat werd gemaakt met een schamel budget van 300 duizend euro en werd gefilmd met simpele spiegelreflex fotocamera’s. Op sommige momenten bestond het team uit niet meer dan de drie hoofdrolspelers en de cameraman. Het geeft wel aan met welk doorzettingsvermogen de jonge regisseur zijn films maakt. Taihuttu zei eens zich te hebben voorgenomen nooit een film te maken die niet raakt aan zijn eigen leven. ‘Huursoldaten-regisseurs’ die om het even welk script verfilmen als er maar geld mee valt te verdienen, zijn er immers al genoeg. Er moet een binding zijn met de film, vindt Taihuttu. Een groot contrast met de insteek voor zijn muzikale werk.

In Rabat zet Taihuttu de straatcultuur via de drie hoofdrolspelers, Nadir (Dchar), Abdel (Akkabi) en Zakaria (Kenzel), enigszins cliché neer. De vrienden hebben altijd een grote mond, stelen af en toe iets, maar verder zijn het jongens met een hart van goud. Rabat is een feel-good film met een wel heel dun rauw randje.

In het korrelig zwart-wit geschoten Wolf, Taihuttu’s tweede film, is dat wel anders. Hoofdrolspeler Marwar Kenzari, die in Rabat nog de goedige Zakaria speelde, is in Wolf een ruige en gewelddadige kickbokser die iedereen die hem niet zint wat aandoet. Majid, zoals de kickbocker heet, gaat het criminele pad op en belandt daar van de regen in de drup. De feel-good toon van Rabat maakt in Wolf plaats voor een grimmige en sombere sfeer.

Muziekomgeving

Als je naar alle features kijkt van Yellow Claw krijg je al snel een beeld in welke muzikale kliek Taihuttu zich bevindt. The Opposites, Ronnie Flex, JeBroer, Yung Felix, Mr. Polska en ga zo maar door. Niet heel verrassend, als je bedenkt dat Boaz van de Beatz vroeger alles voor ze produceerde, en ze dat werk nog steeds vaak uit schijnen te besteden. Via die Boaz-connectie is het waarschijnlijk ook te verklaren dat de Yellow Claw sinds vorig jaar EP’s uitbrengt op Mad Decent, het Amerikaanse label van sterproducer Diplo die er om bekend staat overal ter wereld lokale talenten te spotten die nieuwe wendingen aan hiphop, trap, dance en dancehall weten te geven, en het liefst allemaal in één track. Op de hierboven al genoemde EP Amsterdam Trap Music Vol. 2 worden er nogal wat grote namen uit de kast getrokken om de stap naar het volgende speelveld te maken, en zijn er features te vinden van o.a. Diplo Beenie Man en Waka Flocka Flame. En doet naast de shoutouts naar hem, Riff Raff (op wie de rapper uit Spring Breakers is gebaseerd) nou zelf ook mee?

Filmomgeving

Taihuttu doet ook in de filmwereld uiteraard niet alles in z’n eentje. Victor Ponten was coregisseur tijdens Rabat en broer Julius Ponten de producer. Met z’n drieën houden zij filmbedrijf Habbekrats draaiende. Voor Rabat maakte Taihuttu gebruik van het netwerk dat hij als videoclipregisseur opbouwde. Zo maakte rapper Sef van de rapgroep Flinke Namen de soundtrack voor de film en ook Nasrdin Dchar, Achmed Akkabi en Marwan Kenzari, die in beide films rollen spelen, waren al vrienden met Taihuttu. In Wolf is dat niet anders, waar de soundtrack werd verzorgd door rappers Sjaak & Appa.

Habbekrats vergaarde voor het eerst bekendheid door ongevraagd een videoclip voor de rapgroep Duvelduvel te maken. Nadat het concept door de rapgroep zelf was afgewezen, besloten Taihuttu en de broertjes Ponten de clip dan maar uit eigen zak te betalen, uit een soort van eerbetoon. 

Later vergaarde Habbekrats meer bekendheid met hun filmisch hoogstaande videoclips. Het beeld moet volgens hen altijd iets toevoegen aan de muziek, zoals in de videoclip Wolken van Flinke Namen.