Om elf uur gaat de loopplank van de Ocean Diva bij de Passenger Terminal in Amsterdam omhoog. Wie aan boord is, mag mee, te laat is te laat. 800 mensen passen er voor de gelegenheid op, er zijn er zo'n 600. Opvallend: 200 mensen komen niet opdagen. Een dag eerder in Bitterzoet lag het percentage nog iets hoger: 100 'no shows' op een capaciteit van 350, een bizar hoog aantal. Hoe dat komt? Het verband met de vele kaarten die een paar dagen voor de show aangeboden worden op platforms als Marktplaats en Ticketswap laat zich raden. Deels zijn het vermoedelijk professionele handelaren die markt zagen in Skrillex, deels ook zullen het mensen zijn die voor die 18 euro (dat valt mee, toch?) maar een of twee extra kaartjes gekocht hebben, in de verwachting die wel aan vrienden te kunnen slijten.

200 man komt niet opdagen, wat zegt dat over Skrillex' populariteit?
Wat zegt dat nu over de populariteit van de dj? Niet direct alles natuurlijk. Bitterzoet was in amper een half uur uitverkocht, en bij alle shows hangt een bordje uitverkocht op de deur. Uitstekende resultaten. Toch lijkt de druk op de tickets (zo'n 4.000) in totaal nu ook weer niet zo groot te zijn dat mensen hier massaal bij willen zijn. En dat terwijl dit toch een uitgelezen opwarmer is voor de grote headline-show op Lowlands in augustus. Daar zal ie ongetwijfeld weer een grote productie meenemen. Weet je nog, dat ruimteschip vorige keer, de co2-kanonnen, de lasers, die totaalaanval op al je zintuigen tegelijk? Dit keer doet hij het op de pure energie van zijn muziek.

Skrillex is in korte tijd een belachelijk grote dj geworden, hoog in de DJ Mag Top 100, de populariteitspoll waarin toch vooral commerciële jongens als Hardwell en David Guetta het hoogste woord voeren. Skrillex is een beetje een buitenbeentje, omdat hij overduidelijk liever naar onderen kijkt. Tijdens zijn Take Over tourtje neemt hij een paar gerespecteerde jongens op sleeptouw. Riton en RL Grime bijvoorbeeld. De eerste kennen we al jaren uit de RAUW hoek, de tweede wordt gezien als een van de toonaangevende namen binnen de elektronische trap. Ze zitten allebei op het snijvlak van electro, bass en trap, met Gesaffelstein en Kanye West als epicentrum (liefst in combinatie). Het lijkt soms wel alsof het eerste uur om de vier platen wel iets van hen op de draaitafel ligt. Het laatste uurtje voor Skrillex' entree is voor Kill The Noise, zo'n typische dubstepblazer, die in zijn tas veel grijpt naar het Diplo/Major Lazer repertoire. Een uur lang keihard beuken. Een vermoeiende, weinig fantasievolle sound, maar de headbangtypes vooraan vinden het allemaal prima.

Bij IJmuiden klimt Skrillex op de tafel
Ocean Diva is onderhand bij IJmuiden en begint te keren als een jongen in de urinoirs een velletje wit leegt en met een onverstaanbare kreet en een gebalde vuist terug naar de zaal loopt. Skrillex klimt op de tafel, met zijn armen gestrekt naar het plafond, zijn lange haar vettig onder zijn koptelefoon. Als ie achter zijn draaitafels staat, heeft hij een beetje een gekke houding, de ellebogen omhoog gestoken. Maar als je goed kijkt, zie je dat hij waarschijnlijk wel moet, omdat hij er anders niet bij kan. Wat hij aan lengte mist, maakt Skrillex goed met uitstraling en energie. Van begin tot eind staat hij te stuiteren achter zijn draaitafels, terwijl hij af en toe met een schattig hoog stemmetje de menigte opzweept.

Met succes, want binnen de kortste keren vliegt het bier door de lucht, is de ene helft betrokken bij een pit en staat de andere helft tegen het podium aan geplakt, als de plakkerige schuimkoppen van de branding op de rotsen. "I wanna see my friends", maant Skrillex de mensen in zijn blikveld. Er moet zicht blijven op de springende groep, waaraan de dj kennelijk zelf zijn energie ontleent. Zijn houding is nerveus, onrustig, op een aanstekelijke manier. Zodra iedereen braaf van de rand gestapt is gooit Skrillex er tussen twee bewegingen aan zijn mengpaneel een hartjesgebaar in. Opdat maar duidelijk moge zijn dat hij het niet lelijk bedoelde. Eén man mag de hele set op de rand van het podium blijven staan, en dat is de enige in de zaal die nog kleiner is dan Skrillex zelf.

Mainstream EDM-elementen met de weirdness van een Aphex Twin
Wie Skrillex vaker heeft gezien, weet dat deze set muzikaal weinig tot niets verschilt van zijn grote headlinerset. Hij draait veel eigen werk, te beginnen bij de chipmunkdubstep van Try It Out, langs Weekends en Go Deep. We horen Nederlandse tunes, van I Am Legion, Kraantje Pappie en Martin Garrix. Skrillex gaat even op de billen-schud-toer met TWRK's Badinga (met bounce-sample van K7), om vervolgens de boot met zijn eigen Bangarang vrolijk op en neer te laten deinen. Er komt vanavond ook nieuw werk langs. Zo menen we die track te herkennen waaraan hij met Fatman Scoop en Kill The Noise werkte, een basbeest met opgefokte raps. Opgefokt en verknipt is Skrillex sowieso op zijn best. Neem zijn beste tune, First Of The Year. "Call 9-11!", gilt een zwaar vervormde stem recht in je gezicht, op zo'n manier dat je weet dat het eigenlijk al te laat is. Vanaf dat moment is de track niet meer te stoppen. Brullende bassen verspringen voortdurend van toonhoogte en effect, hardrockdrums en drum 'n bass beats lopen dwars door elkaar, dan komt er nog een overstuurde electromodulatie overheen. Elementen uit mainstream EDM gaan hand in hand met de weirdness van een Aphex Twin. Elke keer is er dan toch ook weer een catchy pianoloopje dat het net behapbaar maakt. En het werkt: de totale overload aan sonische effecten maakt de menigte compleet gek. Alle geluiden zijn zo strak gecomprimeerd dat het bijna implodeert. En dat is precies het gevoel dat je zou moeten krijgen.

Mentale acupunctuur voor elke zenuw
Na anderhalf uur, plus vier uur maximum impact warmdraaien, kun je niet anders dan afgedraaid zijn. Je hebt immers uren op en neer gesprongen in de pit. Of je hebt met je handen het podium vastgegrepen en je hoofd op en neer geschud. Of je hebt op het balkon gelaten het bombardement aan speldenprikken doorstaan, climax op climax. Mentale acupunctuur voor elke zenuw in je lichaam. Natuurlijk voelt Skrillex dat aan - hij doet dit immers elke nacht - en hij gooit zijn hit met Damian Marley erin, Make It Bun Dem. Die is net iets trager dan de rest en de reggaevibe geeft je het gevoel dat je even naar adem mag happen. En net als je denkt veilig aan de kant gekropen te zijn, probeert het monster Skrillex je nog één keer mee onder water te sleuren. Gelukkig ligt de loopbrug er dan inmiddels weer.