'Komen jullie voor Leo?', vraagt een van de promodames van Muziek.nl aan een wat jonger stelletje meiden dat nieuwsgierig naar de tent van het muziekblad kijkt. Het drietal trekt hun conclusie: 'Als ze Leo zegt, zal ze wel Blokhuis bedoelen'. De voorkeur wordt gegeven aan een concert bekijken en zo blijft het rond de tent angstvallig leeg, met uitzondering van de promodames die hun best doen om een kortingsactie voor het blad te verkopen. Ondertussen wordt er door de leiding telefonisch contact gehouden met Leo Blokhuis. Hij heeft parkeerproblem en komt zodoende een kwartiertje later.

En inderdaad: om kwart over drie verschijnt de popprofessor in het tentje. De met magazines gedecoreerde muur bevalt hem goed; hij is tevens schrijver voor het blad. Dat hij wat moet signeren, komt als een verrassing. 'Ik dacht dat ik wat zou komen vertellen over Muziek.nl'. In allerijl haalt een lid van het team bij de buren een stapel van Leo's cd-box 'Songs We Shouldn't Forget'. Blokhuis kan een lachje niet onderdrukken: 'Oh nee, die zijn veel te duur, krijg ik hier echt niet verkocht.' Met veertig euro op het stickertje krijgt hij gelijk: slechts één handtekening wordt uitgedeeld, en niet op een cd of blad.