Sam Smith, Lowlands Grolsch, vrijdag 15 augustus 2014
Lowlands 2014: BBC-wonderboy Sam Smith aanslag op tandglazuur
Suikerzoete Disney-ballads met virtuoze vocalen
Sam Smith houdt vast van suikerzoet, verraadt zijn buikje vandaag op Lowlands. Maar meer nog zijn het de aalgladde liedjes van het tweeëntwintigjarige Britse BBC-talent van het jaar, die als opener van de Grolsch een frontale aanslag plegen op het tandglazuur. Maar die gouden Stem? Die blijft fier overeind. Vanavond zou hij ook nog wel eens zijn opwachting kunnen maken bij Disclosure?
HET CONCERT:
DE ACT:
Vooraan op het Grolsch-podium staan de ventilatoren flink te loeien, maar hoe warm kan Sam Smith het hebben? Bij soulballads hoor je over het podium te glijden, de knieval te maken en vanaf de grond tot de hemel te smeken of 'ze' (of toch 'hij'?) alsjeblieft wil blijven. Waarop het publiek massaal in katzwijm valt, natuurlijk. Zo bombastisch brengt Sam Smith het - in ieder geval vandaag - niet: hij scharrelt om half twee 's middags rustig over het podium terwijl hij wat met zijn armen zwaait. Goed, dat hoeft ook helemaal niet, want Sam Smith heeft die Stem. Met hoofdletter S. De Stem die de hoogtes in schiet waar Whitney Houston verblijft (echt waar!) en de Stem die net zo graag weer de dieptes in duikt en alles haalt zonder ook maar een kraakje of een zucht.
Twee jaar geleden kenden we die Stem al. We hoorden hem al op de tracks van Disclosure en op het feelgoodlhitje 'La La La' van Naughty Boy. Inmiddels is ook het gezicht van Sam Smith bekend, zeker sinds de BBC hem begin dit jaar bovenaan hun talentenlijst The Sound of 2014 plaatste.
HET NUMMER:
Die Stem komt vandaag het beste uit de verf in de upbeat-drum 'n bass-single 'Money On My Mind', op tweederde van de set geplaatst. Het is een instinkertje, want eigenlijk doet Smith het natuurlijk for the love. Het is een steengoed popliedje dat zowel op de radio als dansvloer lekker klinkt, met dat duizelingwekkend hoge refreintje in kopstem, dat Smith ook vandaag met gemak haalt. Daarvoor heeft hij ook een achtergrondkoortje meegenomen in de grote begeleidingsband met naast het gebruikelijke gitaar, drums, bas en toetsen ook een elektrische cello (!).
Eigenlijk is 'Money On My Mind' de vreemde eend in de Britse bijt van Sam Smith. Verder zingt hij vandaag in Biddinghuizen vooral ballads die zo zoet zijn als een blikje Fernandes, sloom en stroperig opgediend met Disney-strijkers.
HET MOMENT:
Het gros van de nummers doet de zoet coctail die Smith serveert echt pijn aan de tanden, maar in slotnummer 'Stay With Me' werkt het wél. Het is een brok-in-de-keel-vlinders-in-de-buik-ballad met precies die harmonieën die knikkende knieën opwekken en een groots meeblèr-bierhef-moment waarin hij zijn one-night-stand (tevergeefs) smeekt of ze toch niet wil blijven. Hij zingt het met een glimlach, waarop de handen van de uitstekend gevulde Grolsch al massaal de lucht in gaan. En dat als opener!
OOK OPMERKELIJK:
Naast de candlelight-versie van Disclosure-track 'Latch' waarin iedere spanning van het origineel ontbeert is het vooral een cover van 'Do I Wanna Know' die in het oog springt. Het blijft een geweldig nummer, maar bij de ijzerstrakke doch gezichtsloze backingband van Sam Smith ontbreekt de schwung volledig. Arctic Monkeys spelen het zoveel dwingender, slepender en opwindender. In deze uitvoering wordt het log, lomp en stijf.
HET PUBLIEK:
Het is nog vroeg, maar de Grolsch staat al goed vol. Zoals dat een eerste festivaldag betaamt zijn het vooral de gretige tieners en festivalmaagden. Meeblèrende jongens, maar vooraan vooral juichende meisjes die vanochtend netjes lippenstift hebben opgedaan, met nog geen kreuk in het naveltruitje, een sigaretje in de ene hand en het eerste biertje in de andere. Ze juichen al bij opkomst van Smith, gooien hun handen in de lucht bij iedere loepzuivere uithaal en glimlachen verlegen terug bij iedere lach van Sam Smith.
HET OORDEEL:
Begrijpelijk, want Sam Smith is een aimabele gast met een paar hele sterke singles. Genoeg om zijn talentenstatus te rechtvaardigen? We zijn nu halverwege het jaar, en nu toch echt geneigd om Sam Smith-solo al af te schrijven voor de alternatieve popfestivals als Lowlands wegens het oversteken van die dunne scheidingslijn van groots naar grotesk. Die Stem heeft hij in ieder geval wel, en die reikt vandaag met gemak tot achterin de Grolsch. Hopelijk komt hij vanavond nog langs bij de Britse housebroertjes van Disclosure, waar de muzikale omlijsting zoveel spannender is.