Blood Red Shoes, Lowlands Alpha, vrijdag 15 augustus 2014
Lowlands 2014: Blood Red Shoes terug op het rechte pad
Ook in de Alpha ouderwets fel en opzwepend
Blood Red Shoes staat voor de derde keer op Lowlands en enige groei kun je ze niet ontzeggen: de twee promoveerden naar de Alpha. Het gitaar-drums duo uit Brighton staat hier, met het vierde album op zak, als dagopener en trekt de tent meteen aardig vol.
HET CONCERT:
DE ACT:
Tweemans rockband met de ravissante frontvrouw Laura-Mary Carter op zang en gitaar en driftkikker Steven Ansell met tweede stem achter de drumkit. Het vierde album - simpelweg Blood Red Shoes, verscheen dit jaar en betekende - na de meer popliedjes georiënteerde voorganger - een terugkeer naar de oorspronkelijke garage en indierock.
HET NUMMER:
Veel nummers knallen de grote tent in, maar oudje 'I Wish I Was Somone Better' heeft dan toch nog wat extra. De herkenbaarheid zal ook meespelen. En ja; zes jaar na de release gaan we nog heerlijk op de repetitieve teksten 'Made a mistake, I made a mistake, I wear the scars to show my shame, What should I do? What should I do?...'. De kenmerkende beukende drums en het felle gitaarwerk doen de rest.
HET MOMENT:
In oudje 'This Is Not For You' pakt Laura-Mary haar moment vooraan het podium, ze kijkt eindelijk de volle Alpha in, wat de tongen en handen aardig losmaakt, en als Steven dan nog een tweede keer op zijn drumstel klimt zwelt het applaus en gejuich nog verder aan. Fijne track ook.
OOK OPMERKELIJK:
Steven Ansell onderkent het belang van deze show: 'This is the biggest tent we ever played in at Lowlands, so we're not gonna fuck up like we used to do.'
HET PUBLIEK:
Voor deze openingsact loopt de Alpha meteen vol. Met redelijk veel herkenbaar werk en vooral; rechttoe rechtaan opzwepende rock, gaat de tent ook steeds meer los. Een handvol pitjes rekenen wij voor een openingsact als een hele goede score. De tent loopt gek genoeg ook niet leeg voor landgenoot Sam Smith, die halverwege het optreden in de Grolsch begint.
HET OORDEEL:
Heel niet vervelend dat Blood Red Shoes op het vierde album terugkeert naar het beproefde recept van felle gitaren en slampende drums. De set telt zes nieuwe nummers, waarmee ze bewijzen dat de huidige, sterke liveshow het ook niet van goud van oud hoeft te hebben. Eigenlijk hebben we het duo in al die jaren nooit echt zien teleurstellen; altijd was er die felle show, met meeslepende zang van haar en opzwepend drumwerk van hem en dat is nu niet anders. We eindigen vlammend met meerdere pits, daverende drumroffels en noisy gitaar. Blood Red Shoes is nog altijd een goede Britse rockband, maar ook een weinig opzienbarende en daarom betwijfelen we toch of ze zullen blijven hangen als een van de hoogtepunten van dag een.