Inspiratie kan zich onverwachts aandienen. Het concept voor Maraqopa openbaarde zich in een droom. Het album verhaalde over een in de woestijn verdwaalde zonderling, die in het utopische Maraqopa terechtkomt en daar met open armen ontvangen wordt. Althans, dat is wat Damien Jurado er destijds over vertelde. Zijn songwriterschap is erg associatief, onderwerpen laten zich tussen de regels door herleiden. Jurado geniet al elf albums lang een cultstatus maar zijn carrière zit in de lift. Dit getuige ook het optreden in Tivoli Oudegracht tijdens Le Guess Who?. Muisstil en met open mond, staarde het publiek in de benedenzaal een uur lang naar de Amerikaan en zijn akoestische gitaar.
Desondanks heeft Damien Jurado niet louter teruggegrepen naar zijn besnaarde vriend. Brothers and Sisters of the Eternal Son zet de lijn voort die op het in 2010 uitgebrachte Saint Bartlett is ingezet. Het conventionele instrumentarium werd uitgebreid met soundscapes en er sloop zelfs psychedelica in het werk van de Amerikaanse singer-songwriter. Met album nummer elf heeft hij zijn meest gelaagde langspeler tot dusver afgeleverd. De plaat bestaat uit tien ontdekkingstochten, met Jurado als gids en liedjes die overlopen van details. Luister hoe Silver Timothy opent met een simpel akkoordenschema, dat Shocking Blue’s Venus in herinnering roept, maar subtiel naar een geestverruimende, psychedelische climax toewerkt. Suns In Our Mind bevat cartoonesk gesnurk, een springerige orgellijn en gesamplede gesprekken tussen de dorpsbewoners. Luister naar de stuwende drums tijdens de fade-out van Silver Donna, waardoor je het gevoel bekruipt zes minuten aanwezig te zijn bij een rituele dans rond een paasvuur, dat na het eindigen van het nummer gewoon doorgaat. Je mag even meegenieten, zei het van gepaste afstand.