Er is visie voor nodig om lang scherp te blijven. The Light Fantastic klinkt niet als een doorwrocht, diep elektronisch ego-document, maar de flow van een album begrijpt Trago uitstekend. Hij start zijn plaat met de titeltrack, die echt voelt als een ouverture, gevolgd door eerste single True Friends, een vocale track, die de opbouw overneemt en pas na twee minuten vol opbloeit met een extreem pakkende bass-shuffle. Met een klein beetje geduld en oor voor detail neemt Trago je vanaf hier meteen mee op zijn zelfverklaarde fantastische trip.

Hoewel Trago al jaren stevig zijn eigen koers vaart, zou je denken dat de huidige golf Engelse houseproducers hem goed uitkomt. De Amsterdammer moet op zijn minst een poging wagen in de slipstream van Disclosure, Ben Pearce en George Fitzgerald te belanden, al is hij niet zo'n sterke single-schrijver. Ook niet in vergelijking met zijn vorige album, waarop hij met zanger Romanthony (bekend van Daft Punks One More Time) opzichtig zocht naar de cross-over. Meest in de buurt komt dit keer Jack Me, een sexy track met een hijgerige variant op het oer-oude 'jacking' thema, een eerbetoon aan de voorvaderen in Chicago. "Do you remember, when we used to jack? Jacking all night long. You jack my body, and hold me tight."

Gedurende de plaat komen er nu en dan slimme elementen langs. De spelende kinderen en het zwoele Zuid-Amerikaanse soulpopsample in The Elite wordt slim gecounterd met een monotone synthhook en strenge beats. Two Together (met ultra-kortgeknipt discosample) dient zich aan als dansvloerhitje. Lekker upbeat, met gelikte elektronische piano aan het einde. Heel erg Europees, terwijl The Wrong Side ineens een subtiele Zuid-Amerikaanse heupswing introduceert. Trago heeft het weer voor elkaar. Met The Light Fantastic zal hij zeker niet zo'n grote klapper maken als Disclosure, maar onderstreept hij wel zijn uitstekende staat van dienst.

The Light Fantastic van Tom Trago is uit bij Rush Hour.