Nevermind-coverproject met The Opposites, Mister & Mississippi, DeWolff, Elle Bandita, Kensington en Moss, Lowlands Alpha, zaterdag 17 augustus 2013
#LL13: Lowlands zingt Nirvana, never mind
Coverproject tussen tenenkrommend en alleraardigst
'We hebben net heroïne gedaan, hoor. En nu handen in de lucht!' Even achter de oren krabben. Dus de opener van de tweede dag in de Alpha is een groot Nevermind-coverproject? Dat kan niet anders dan tenenkrommend worden, toch? Wie zit er op te wachten? Echte fans van Nirvana toch zeker niet? En de fans van The Opposites, Mister & Mississippi en Kensington al helemaal niet? En toch, toch staat de Alpha goed vol voor een alleraardigste show.
HET CONCERT:
DE ACT:
Wie is er niet groot geworden met Nirvana's mijlpaalalbum Nevermind uit 1991? Generaties en generaties muziekliefhebbers lagen in hun jonge jaren naar het plafond te staren terwijl ze de teenage angst van wijlen Kurt Cobain voelden tot in hun kleine teentjes. Et voilà, zo ontstond het Nevermind-coverproject op Lowlands - 'gewoon omdat het kon' - waarvoor een keur aan Nederlandse bands werd gevraagd: verstilde folkact Mister & Mississippi, popi-hoppers The Opposites, jam-bluesrockers DeWolff, stadionrockact in wording Kensington, indierockfavoriet Moss en Neerlands angstaanjagendste rockvrouw, Elle Bandita.
HET NUMMER:
Zo'n Nirvana-revue wordt al gauw een coverbandjeswedstrijd, hè? Nou, dan wint Elle Bandita glorieus. Eh, wie? U kent Bandita ongetwijfeld vooral als vriendin van Christina Curry met wie ze elke paar dagen de achterklap haalt (laatste nieuws: ze willen trouwen!) maar Elle Bandita heeft een lang, vies en donker verleden als vunzige hardrockpunkmuzikante. Vooral 'Territorial Pissings' speelt ze vandaag uitmuntend, met een ironisch intro geleend van 'Get Together' (The Youngbloods). Het is hard, fel, strak en pissig, ze rent heen en weer over het podium, hangt haar gitaar in haar versterker voor een portie lelijke feedback (Kurt had het niet anders gedaan) en wrijft nog even lekker over haar kruis voordat ze het podium afgaat. Een dikke middelvinger, en ze hoefde haar gitaar er niet eens voor kapot te slaan.
HET MOMENT:
Wanneer The Opposites openen met 'Smells Like Teen Spirit' hoop je toch op een beetje 'Thunder' door de Alpha, met een vies platte gabberuitvoering waar Kurt zich ongetwijfeld van zou omdraaien in het graf en de Nirvana-adepten spontaan rotte tomaten van gaan werpen, terwijl er vooraan een stel kids uit hun dak gaan. Niets is minder waar: The Opposites nam het schurfterig slechte rockbandje Epic Fuel mee voor véél te natuurgetrouwe covers met Willem als Kurt Cobain. Ze zijn die slordige, ongeïnspireerde schoolband die je vooral toewenst hun gitaren in de treurwilgen te hangen. Maar goed: het is wel lekker gezelliiiiiiiiig op het podium, precies zoals Nirvana dat ook altijd was. Hatsjoe. 'We hebben net heroïne gedaan. En nu de handjes in de lucht!' Ja, die handjes gaan inderdaad in de lucht en er wordt meegezongen alsof het Lowlands Zingt is.
OOK OPMERKELIJK:
Er passeerden natuurlijk meer bands op dit veel te grote podium. Moss weet zich Nirvana het meeste eigen te maken, met een lichtvrolijke en meerstemmige versie van 'On A Plain' en zéér slepend depressief slot van 'Something in the Way'. Let vooral ook op de gloednieuwe bassist met z'n uitstekende tweede stem en melodische lijnen. Gaat het nieuwe Moss ook zo klinken?
Verder een met orgel doorspekte hardrockversie van 'Breed' en swampbluesvertolking van 'Lithium' door DeWolff, Mister & Mississippi die met Daughter-achtige uitvoeringen van 'Come As You Are' en 'Polly' behoorlijk verdrinken in de Alpha en Kensington die strak doch vlak 'Lounge Act' spelen zonder hun signatuur-stadionrockgeluid.
HET PUBLIEK:
De Alpha staat vanaf het begin boven verwachting vol, en sterker nog: wanneer The Opposites 'Smells Like Teen Spirit' inzet, pogoën we met z'n allen mee, blèren we de teksten alsof het 1991 is en gooien we af en toe een pilsje door de Alpha. De meer ingetogen uitvoeringen vallen compleet dood, want het moet wel een beetje gezellig blijven, hè?
HET OORDEEL:
Tja, hmm, nou, zucht, steun. Vooraf waren we toch wel bang dat het tenenkrommend zou worden, maar deze show was vooral dankzij de afwisseling best een aardige opener van de Alpha. Natuurlijk was het af en toe lachen en huilen met de pet op. Hoezo kan Epic Fuel die riff van 'Smells Like Teen Spiri't niet in één keer inzetten? Waarom klappen we met z'n allen uit de maat zodra Mister & Mississippi probeert een eigen draai te geven aan 'Come As You Are'? Maar zoals Lowlandsdirecteur Eric van Eerdenburg verleden week al zei in 3voor12 radio: 'Heiligschennis? Een beetje heiligschennis moet kunnen op Lowlands, toch?'