Haim, Lowlands India, zondag 18 augustus 2013
#LL13 Lieflijke Haim-zusjes blijken boerenrockchicks
Subtiele popsongs live een stuk ruwer
De drie zussen van Haim hebben de wind mee als geen ander. Ze wonnen de befaamde BBC Sound Of 2013 verkiezing, prijkten als zodanig op de cover van de NME en worden nog voor hun debuutplaat uit is op ieder zomerfestival uitgenodigd. En dat terwijl ze de meest oncharmante en onhippe hippe band van het festival zijn.
HET CONCERT:
DE ACT:
Oncharmant, onhip, je zou ook kunnen zeggen: lekkere ruwe meisjes, deze drie uit L.A., aangevuld met een mannelijke drummer. Live klinken ze alsof het oeuvre van Fleetwood Mac wordt uitgevoerd door Melissa Etheridge.
HET NUMMER:
Bekendst is Haim door twee singles 'Don't Save Me' en 'Forever', die tegen het eind van de set achter elkaar gespeeld worden. 'Don't Save Me' is de beste, een upbeat popsong met een soort wit funkgevoel, heel pakkend, maar wel een beetje slordig gespeeld. Het wordt voorafgegaan door een stukje Vanilla Ice, omdat een van de dames moet stemmen. Vanilla Ice, under pressure, baslijntje, snapje? Het is typisch zo'n inside grapje dat een beetje op het podium blijft hangen. Net als dat sneertje naar de mensen die weglopen uit de tent. Is dat grappig?
HET MOMENT:
'Dit is het moment in de set waar ik en mijn zussen graag jammen,' klinkt het na twee nummers. Iedereen die hier kwam voor die aangenaam-slicke radiosongs zal zich even afvragen of ze op de goede plek zijn. Hier staan drie boerenrockchicks op het podium, die niet bang zijn hun gitaarhals macho omhoog te werpen en smerige bekken te trekken. Die foto hieronder is geen gemene momentopname, dit is de standaardmodus. Dit is het beeld dat overblijft als je vanaf in tentje aan deze show terug denkt.
HET PUBLIEK:
Voor een van de meest bewierookte talenten van het moment trekt Haim maar een mager tentje vol. En tegen het eind van de set zijn er minder mensen dan aan het begin. Dit was bepaald geen doorbraakoptreden.
HET OORDEEL:
Het zou onterecht zijn om Haim weg te zetten als een tweederangs braderierockband. De groep heeft een eigen sound, probeert spannende dingen te doen en heeft een paar sterke songs. Aan het einde van de set krijgen we ook nog semi-spontaan stukje percussie op de grote trom voor de kiezen, voor de entertainmentwaarde. Maar om nu te zeggen dat dit optreden de opgeklopte verwachtingen waar maakte? Nee, bij lange na niet.