Parquet Courts, Into The Great Wide Open, Tokkelbaan, zaterdag 7 september 2013
#GWO13 Parquet Courts brengt nihilisme met een glimlach
Oude punk in een snedig nieuw jasje
De jongens van Parquet Courts zijn al een maandje of drie op tour, en dat is ze eerlijk gezegd best een beetje aan te zien. Ze hopen hier voor ze vertrekken nog ergens bij iemand op een boot wat drugs te scoren, zeggen ze. Prima jongens, het leven is kort. Gelukkig weerhoudt het ze er niet van een van de beste shows van het festival te geven.
HET CONCERT:
DE ACT:
De meeste songs op hun album Light Up Gold zijn kort, amper twee minuten. Reken dus vooral op een lekker jakkerig optreden, maar vergis je niet op de vele goede ideeën en verrassende wendingen waarmee het kwartet zijn songs doorspekt. De band heeft een hoog post-punk gehalte, met herinneringen aan voornamelijk Britse acts als Buzzcocks, The Fall en Gang Of Four.
HET NUMMER:
Parquet Courts speelt de hele tijd achteloos sterke liedjes, maar een steekt er in zijn perfectie bovenuit: Borrowed Time. Van het juiste rammelige basloopje tot de praatzang die je mee wilt schreeuwen: "I remember the feeling of the museless existence / Of the drunk, bored and listless / Endless waiting for something that I knew wasn't coming." Nihilisme met een glimlach.
HET MOMENT:
Nog veel indrukwekkender is het langste liedje van de plaat, dat live nog langer en speelser is: Stoned and Starving. Opvallend: zo'n beetje elke zin begint met het woord 'I', wat het een soort hypnotiserende werking geeft. Even onderweg in de song gaat de twee gitaristen heerlijk tegen elkaar in staan harken, en zo wordt het zowaar even psychedelisch.
HET PUBLIEK:
Ze moeten er wel voor werken. Een uurtje eerder staan vaders hun zonen de pogo te leren bij traumahelikopter, nu is iedereen behoorlijk afwachtend. Dat komt uiteindelijk helemaal goed, maar het is wel de vraag waar hem dat in zit. Heeft de wilde krullenbol Andrew Savage ondanks zijn naam toch niet helemaal de killer punk uitstraling?
HET OORDEEL:
Goede muziek wint uiteindelijk altijd, toch? Parquet Courts heeft een leuke, rauwe debuutplaat gemaakt, die gelukkig ook vol overtuiging op de planken gebracht wordt. Sterker nog: binnen korte tijd heeft de band al behoorlijk wat groei laten zien. Benieuwd of ze dit vol kunnen houden.