Melt Yourself Down, Into The Great Wide Open, De Bolder, zondag 8 september 2013
#GWO13 Melt Yourself Down verschroeit het laatste beetje energie
Energieke intercontinentale saxpunk
Hordes mensen trekken met koffers en tentjes richting de boot. Sommigen al in de middag, anderen wachtten nog even af hoe op het Sportveld de zon onder ging bij Bombino. Alleen de die-hards verzamelen zich nog even in de Bolder voor Melt Yourself Down.
HET CONCERT:
DE ACT:
Spil van de band Melt Yourself Down is niet hun maniakale zanger, maar saxofonist Pete Wareham. Hij heeft een collega bij zich met hetzelfde instrument, en zij zijn samen minstens zo veel frontman. Hun titelloze debuutplaat staat vol met een explosieve mix van punk, rauwe afrobeat, latijns-Amerikaanse feestmuziek en freejazz. Inderdaad ongeveer als een intercontinentale versie van no wave-legende James Chance & The Contortions, die vooraf door de dj wordt gedraaid.
HET NUMMER:
De set opent meteen met het beste nummer van de plaat: We Are Enough. Percussie en basgitaar zijn de enige basis waar de saxofonisten op steunen. De twee blazers stoten hun klanken keihard en hectisch de ruimte in. Dan pas komt de zanger Kushal Gaya er in vliegen. Hij is eigenlijk meer shaman of duivelbezweerder. Hij duikt meteen het publiek in, om mensen te omhelzen terwijl hij zingschreeuwt.
HET MOMENT:
We horen Creools, Frans, Engels, zelfs zelfverzonnen zinnen. Alles door elkaar, zolang het maar opwindend klinkt. Tijdens slotnummer Release! - nog even een versnelling hoger - wordt het publiek uitgenodigd tot een universeel verstaanbare oerkreet, ondersteund met de vuisten in de lucht.
OOK OPMERKELIJK:
De Bolder is bijna helemaal uit het blokkenschema verdwenen. Terecht, want het is een wat bedompt zaaltje dat het met zijn structuurplafond, eenvoudige licht en uitgeknipte papieren meeuwen aan het plafond niet haalt bij de grandeur van de bospodia. Voor een paar bands werkt dit zaaltje echter wel: King Khan stond hier, MONEY deed het prima, en ook Melt Yourself Down weet er best raad mee. Band met een ranzig randje, een beetje raar en viezig. Het podium is bovendien laag genoeg om er heerlijk op en af te springen. De band is trouwens vroeger klaar dan volgens het blokkenschema, maar dat blijkt alles behalve luiheid te zijn. Even later staat de groep namelijk vrolijk voor de deur van de Bolder verder te spelen. Dan heb je het festival goed begrepen.
HET PUBLIEK:
Vlak voor aanvang zit de ene helft van de mensen op de grond en hangt de andere helft vermoeid tegen de muur. Het zit erop, eigenlijk is iedereen moe en klaar. Maar vanaf het eerste moment sleurt de band iedereen erbij, met succes. De vermoeidheid is als sneeuw voor de zon verdwenen. Extra bonuspunten voor het blonde meisje dat halverwege de set vanuit het niets naar voren banjert, tegen het podium gaat staan dansen en niet meer weg gaat.
HET OORDEEL:
Deze band doet denken aan !!! in zijn goede dagen. Bij die band lijkt alle fut eruit, met een slappe nieuwe plaat. Melt Yourself Down moet het juist meer van zijn energie hebben dan van het songmateriaal, maar die energie is er dan ook in overvloed.