Into The Great Wide Open Tokkelbaan, zondag 8 september
#GWO13: Cayucas' slome surfpop als een surfplank in mul zand
Californische slackers pakken het wat te los aan
"Hi, we're Cayucas. We're from California." Frontman Zach Yudin heeft weinig woorden nodig om zijn band voor te stellen aan de Tokkelbaan, hij herhaalt het wel driemaal. De hellingen voor het nieuwe podium zijn helemaal volgestroomd en het zonnetje schijnt er lekker bij. Het bedje lijkt perfect gespreid voor de zomerse surfpop van het viertal.
HET CONCERT:
DE ACT:
Ze komen uit Cayucos, een ingedut Californisch surfstadje, en waren een van de snoepjes van SXSW; programmeur Robert Meijerink (ESNS/Doornroosje) tipte de dromerige retropop van de vier jongens, die eerst nog als Oregon Bike Trails door het leven gingen en na de naamswijziging in 2012 bij Secretly Canadian tekenden. In Nederland waren ze al te zien op London Calling (in de Tolhuistuin), maar dit optreden op de Tokkelbaan is voor de meeste bezoekers toch een introductie. Het lichtvoetige album Bigfoot was 3voor12 Album van de Week eind april.
HET NUMMER:
"You're at the high school dance and wanna ask this person…, that's wat this song is about." Kan niet missen: High School Lover is ook live met afstand het sterkste, meest beklijvende nummer van Cayucas. Met een thema dat zeer luchtig is, maar minstens zoveel tot de verbeelding spreekt. Het recept van lichtvoetige surfpop in een catchy, dromerig jasje werkt zo wonderwel, dat je je afvraagt waarom ze dat niet in meer nummers (beter) hebben toegepast.
HET MOMENT:
Zach Yudin ziet de mensen voor hem eindelijk wat meer bewegen en reageert goedkeurend: "Now a headbanger song, just pretend you're at a metalshow." Vervolgens zet de band het prettige, poppy titelnummer Bigfoot in.
HET PUBLIEK:
Ze hebben er zin in. Wellicht omdat Cayucas twintig minuten later begint, staat iedereen heel erg klaar. Overal zitten mensen of staan ze te trappelen. Lekker onbezorgd swingen met die Californische jongens, dat moet kunnen. Het begint wat dat betreft wat aarzelend en pas in het derde nummer haalt de band (ook vocaal) wat meer uit. Applaus is hun deel. "Thank you. We're Cayucas. We're from California. We're very happy to be here", luidt het dankwoord. Leuk, maar in 45 minuten zitten toch echt maar drie goede nummers, waar het echt een beetje op swingen is. Het enthousiasme bedaart al snel en het geroezemoes neemt toe.
HET OORDEEL:
Prima muziek voor op de achtergrond om met je meisje in een duinpan te liggen. Maar toch te licht, te weinig aan de hand, te weinig goede nummers, te weinig uitstraling en te matige uitvoering. Alsof je als surfer met je plank de branding mist en in het mulle zand springt. Gelukkig zijn ze nog jong en pas een album ver, ze hebben net een dikke NFL commercial gescoord en live maken ze tot eind oktober in ieder geval genoeg meters in Europa en VS. Maar er moet nog een hoop gebeuren in het Californische stadje en dan doelen we niet op blowen en surfen.