Blaudzun, Sportveld, Into The Great Wide Open, zondag 8 september 2013
#GWO13: Blaudzun verdient de break
Magistrale show als slot van giga-tour
Achttien maanden. Zo verschrikkelijk lang tourde Blaudzun met zijn derde album Heavy Flowers. Heel ons kikkerland - en aardig wat van de rest van de wereld - mocht de fenomenale show van de boomlange Johannes Sigmond en zijn orkest aanschouwen. En nu is het tijd voor een break. Van onbepaalde tijd, ook dat nog. Maar eerst is Vlieland nog één keer aan de beurt.
HET CONCERT:
DE ACT:
Zou Johannes Sigmond blij zijn? Opgelucht dat hij na achttien maanden zo'n beetje non-stop optreden, zich weer even op het gewone leven kan storten? Op zijn gezin? Op het polijsten van nieuw materiaal? Zijn optredens waren afgelopen anderhalf jaar steevast magistraal, de band speelde fel en begeesterd en de grootse folkrock noir met licht-apocalyptische inslag weet iedere keer weer nieuwe zielen te winnen. Inmiddels zijn we al bijna geneigd om Blaudzun het Nederlandse antwoord op Arcade Fire te noemen, en ook vandaag blaast Blaudzun ons omver.
HET NUMMER:
Natuurlijk doet hij dat met Elephants, met Midnight Room, met Flame On My Head, met de Springsteen-knipoog in Jezebelle. Maar dat alles mag geen verrassing heten. Wat zo goed is aan die nummers, dat schreven we al vele malen uitgebreid op. Beter nieuws: was op Pinkpop het nieuwe materiaal nog wat onwennig, vandaag lijven we Halcyon in als nieuwe lieveling in de Blaudzun-liedjesfamilie. Eigenlijk kan zo'n onheilspellende song het daglicht niet weerstaan, maar dat maakt op Vlieland niet uit. De drums donderen gevaarlijk voort, terwijl Blaudzun scandeert: "The less you know, the more you see." Even later nemen de blazers die melodie over. En dan nog komt Blaudzun eroverheen met een bijna Prince-achtige (ja, echt!) zanglijn. Luisteren is geloven.
HET MOMENT:
Maar ja, Halcyon kunnen we nog niet meezingen. Verrassend genoeg is het vandaag Solar dat daar wel toe uitnodigt. De band valt stil, Blaudzun leidt en het publiek volgt. Niet uitbundig, maar zachtjes. Ondertussen is het eens tijd om de rest van de grote Blaudzun-experience in het solartje te zetten. Natuurlijk Jakob Sigmond, zijn broer, die uit een stel prachtige pawnshopgitaren de mooiste geluiden weet te toveren en in Solar hetzelfde doet met een lapsteel. En wat dacht je van die violiste met de betoverende glimlach? De percussionist met de gouden handjes? De trompettist die stiekem ook hartstikke belangrijk is voor het geluid?
OOK OPMERKELIJK:
Nog een nieuw liedje: Promises Of No Man's Land. Ook deze speelde hij al op Pinkpop, en ook deze valt vandaag weer wat beter en is weer wat verder gepolijst. Halverwege het eerste couplet nemen ze even gas terug om er vervolgens keihard in te komen met een snare-zweepslag. We beginnen inmiddels een lijn in dat nieuwe werk te ontwaren: loodzware coupletten en dan een bijna funky refreintje, gezongen in kopstem. "When the heat is on", zo gaat dat refreintje in Promises Of No Man's Land. Het is mieters catchy!
HET PUBLIEK:
Dat gaat overstag. Als altijd. Het kost hem wel wat meer werk dan anders. Geen wonder, het Sportveld is nog altijd niet het meest inspirerende veld. "Doe die zonnebrillen godverdomme af", zegt Blaudzun voor Solar. Hij wil oogcontact. Uiteindelijk krijgt hij dat ook.
HET OORDEEL:
Afgelopen anderhalf jaar heeft de halve wereld de magistrale show van Blaudzun mogen aanschouwen. We zagen hem telkens zegevieren. Het is tijd voor een break, die heeft Johannes Sigmond meer dan verdiend. Ondertussen wachten wij in spanning op het nieuwe materiaal. De vuurdoop, die is in ieder geval geslaagd.