Als er dan toch een keuze gemaakt moet worden ga je kijken waar de grootste verrassing zou kunnen zitten, en dan kom je bij Ben UFO uit. De Brit stond nog nooit op Awakenings, en dan staat hij vandaag ook nog eens meteen in een stevige technotent, terwijl dat nou niet per se zijn specialiteit is. Hij heeft zich meerdere malen bewezen als uitstekende all-round dj, die verschillende soorten genres aan kan en kan draaien. Maar moeten draaien voor Speedy J, was dat wel een heel handige keuze? Het antwoord is nee. Nog geen 1/5e gevulde tent hoort hem Boddika’s VIP van zijn en Joy Orbison’s Mercy opzetten, en ondanks het feit dat dit momenteel een clubit van formaat is, is de reactie lauw. UFO draait vandaag een set die van de hak op de tak gaat, van vrij generieke house naar Detroit techno en offbeat Hessle Audio-releases. Wellicht iets van slag door de lage opkomst is zijn set een allegaartje. Respect dat Awakenings durft te vernieuwen door iemand als Ben UFO een plaats te geven op een festival, maar als je gokt kan je ook verliezen. Dit was voor hem toch niet helemaal het juiste moment en de juiste plaats.

Blawan debuteerde eerder dit jaar op Awakenings in de Gashouder. Na powerduo Dettmann en Klock mocht de kleine Brit afsluiten. Daar bewees hij dat hij in staat is om het gaspedaal diep in te drukken, en dus staat tent Y te smachten om een snoeiharde set. En die krijgen ze. Wat hij op het moment draait is totaal niet meer vergelijkbaar eerder werk als Getting Me Down of Shader. Nee, zijn gehele set past in het straatje van recent werk van Karenn, een live analoog rauw technoduo dat hij vormt met collega Pariah. Ongenadig hard, nijdig, fel. Vrijwel geen melodieën, alleen distorted kicks, vervormde staalplaten als hi-hats en vooral heel veel onheilspellend gebrom en gegrom. De tracks zijn van zichzelf al hard, maar lijken daarnaast ook nog eens iets sneller afgespeeld te worden, waardoor het nog opgefokter wordt. En wat mixt de man enorm snel: binnen 10 seconden heeft hij een plaat van de draaitafel in de tas en een nieuwe er alweer op liggen. De set bevat eigenlijk geen misser en ook Dave Clarke staat vanaf de zijkant van het podium goedkeurend toe te kijken. En dat terwijl Blawan vermoedelijk nog in luiers rond liep te stampen toen Clarke zijn eerste gigs deed.

Area B wordt vandaag gedomineerd door het Drumcode label, met naast gezagvoerder Adam Beyer ook onder andere Alan Fitzpatrick, Joseph Capriati (vorig jaar nog mainstage) en Ben Sims op het programma. Die laatste komt zelfs live zijn ding doen, wat toch nog weer even iets anders is dan een dj-set. Waar hij bij zo’n dj-set namelijk vaak hard staat te blazen, is zijn liveset iets geraffineerder. Tuurlijk, het is nog steeds in your face en spartaans, maar toch zit er een heel klein beetje lucht in een liveset. En dat is eigenlijk best wel prettig. Gewapend met synths, samplers en drumcomputers weet hij een grote groep liefhebbers naar area B te trekken, die Sims vast al eens eerder zagen, gezien de beste man inmiddels al 25 (!) keer op Awakenings stond. Een rots in de hedendaagse technobranding, en terecht.