Nina Kraviz heeft al een paar. Grote zwarte shades die ze met allure draagt. Te vaak wordt de Russische DJ afgerekend op haar looks in plaats van haar skills, iets waar ze waarschijnlijk ongetwijfeld doodmoe van wordt. Maar de zelfbewuste DJ-diva stookt zelf graag dat vuurtje op. Vorig jaar nog kreeg ze de hoon van veel mannelijke collega’s over haar heen nadat ze vanuit een badkuip een interview aan dance-site Resident Advisor gaf. Ja, Nina is mooi. Nina is prachtig. Nina heeft de mooiste lippen van Awakenings. Maar ze is bovenal een fantastische DJ. Iemand die met gemak een Dancemania-plaat laat volgen op reutelende acid en dat glimlachend afwisselt met peilloos diepe housegrooves van het soort waar ze bij platenlabel Rekids patent op hebben.

Kraviz ziet het veld voor haar dan ook geleidelijk vollopen. Het aarzelende zonnetje helpt ook mee. Even knipperen we met onze ogen, als ze met de ene hand een maxisingle balanceert en met de andere een champagneglas heft. Het is tenslotte pas half één ‘s middags. Maar er blijkt appelsap in het glas van La Kravitz te zitten. No nonsens, deze dame. Ze heeft niet eens een manager.

The Advent

Een paar honderd meter verderop, in een anonieme, enorme grijze tent met de letter X staat The Advent keihard te ontkennen dat het vroeg in de middag is. De bijvoeglijke naamwoorden meedogenloos en robuust schreeuwen dat ze vooraan willen staan bij de set van deze Britse technoveteraan.

Ooit waren ze met z’n tweeën, maar nadat Colin McBean rond de eeuwwisseling de groep verliet kraakt Cisco Ferreira de harde noten in zijn eentje. Nog altijd als The Advent. Zijn Ableton-set is een hybride mix van een DJ-gig en een live-optreden, waarbij Ferreira regelmatig met zwaaiende armen het publiek opjut. En als dat niet helpt, klimt hij met één been over zijn mixer heen. Zo groot als de tent is, die fysieke energie komt over. Meer en meer mensen laten zich verleiden door de industriële beats die door de enorme tent rollen. Toch heeft The Advent nog altijd de funk. Niet voor niets danst Ferreira vanuit zijn heupen. Als het samen met Jason Fernandes gemaakte Get Up door de tent knalt, gaan voor het eerst honderden armen de lucht in.

Teleurstelling

Nee, dan heeft Trentemøller het op het partyeiland Area A toch een stuk moeilijker. Ooit stond de Deen bekend als de donkere technoprins, maar tegenwoordig kun je dat prins beter weglaten. Techno maakt hij namelijk al lang niet meer. En draaien doet hij het eigenlijk ook niet. Op Awakenings de Deen dan ook hopeloos verdwaald, met zijn zwarte puntschoenen en dito overhemd. Zijn producties zijn duistere, gelaagde elektronica met nogal wat new wave-invloeden. Ook zijn aankomende album Lost staat er weer vol mee. Maar zo indrukwekkend en gelaagd als zijn producties zijn, zo plat en voorspelbaar is zijn DJ-set. Niks-aan-de-handhouse wordt afgewisseld met nogal gedateerde electro en danceversies van The Cure. Ook zijn eigen hit Moan komt voorbij. Maar het leidt allemaal tot niets. Slechts af en toe flakkert er een vlammetje op in de op het eiland geplaatste tent. Die overigens pikzwart is. Hopelijk is de Deen volgende week op Pitch beter op dreef.