ESNS12: I Am Oak overstemt frontman

De adembenemende fragiliteit van zijn muziek raakt op de achtergrond

Nargiza Mamadazimova ,

Het mooie aan de concerten van I Am Oak is dat het publiek bijna altijd en al vrij snel op de grond gaat zitten in plaats van blijven staan. Het is alsof ze zich vrijwillig aan de betovering van de muziek willen onderwerpen. I Am Oak treedt vandaag op in de Forum Images, in de ruime, lege filmzaal – genoeg plek om te zitten dus.

CONCERT
I Am Oak, Eurosonic, Forum Images, 12 januari 2012

MUZIEK
I Am Oak is een van de grootste indie/folk muziek exportproducten van Nederlandse bodem. Ze hebben inmiddels al hun tweede album uitgebracht en er worden vanavond nummers van beide cd´s gespeeld. Banjo heeft plaats gemaakt voor een elektrische gitaar, die nog wat onwennig in de oren snijdt. I Am Oak klinkt minder folk, maar wel nog steeds rustig indie. 


PLUS
I Am Oak weet nog steeds als geen ander hoe je een publiek muisstil aan je lippen laat hangen. De sfeer die er heerst is dan ook altijd betoverend en magisch. Het enige wat je als toeschouwer wilt doen is gewoon gaan zitten een zich aan de subtiele schoonheid van de muziek vergapen of wegdromen.

MIN
Het is duidelijk dat iedereen van de band heel erg zijn best doet om iets bij te dragen. Echter werkt in de meeste van de gevallen eerder afleidend, dan complimenterend. De kwetsbare eenvoud van de stem van Thijs Kuijken plus de muziek, valt  live weg. Het zijn toch de liedjes waarbij Thijs solo speelt of zingt die het meest met de publiek doet.

CONCLUSIE
I Am Oak maakt nog steeds mooie muziek, dat wel. Maar het kan beter, sterker nog: het was beter. Nu gaat I Am Oak de richting op van een leuk zuchtbandje. I Am Oak zou een mooier, meer gebalanceerd geluid krijgen als de rest van de band het simpeler houdt en meer ruimte aan leadzanger Thijs geeft. Gewoon een kwestie van “volumeknop” naar beneden draaien.

CIJFER
7,5