CONCERT
French Films, Eurosonic, De Spieghel, 11 januari 2012
MUZIEK
Yksi kaksi kolme neljä, aftikken en gaan met die drie akkoorden. Met hun Franse films wekken ze misschien de indruk de classy intellectueel uit te hangen, maar niets is minder waar. French Films is de Finse versie van The Drums, maar dan net wat meer no nonsense. En dat is een compliment. Waar de Amerikanen zichzelf verliezen in arty maniertjes speelt deze band zonder op- of omkijken door. Ze spelen wat we tegenwoordig ineens weer surfpop noemen: pakkende garagepoptunes met veel galm over gitaar en bas en ooh's en aah's op strategische momenten.
PLUS
Meest verrassend aan hun sound zijn de meerstemmige refreintjes, die doorgaans niet door de leadzanger voor zijn rekening genomen worden. Die rol van leadzanger wordt bovendien als een estafettestokje doorgegeven, en dat brengt een soort branievolle dynamiek, die knap genoeg niet omslaat in rommeligheid. Ook niet te onderschatten is een synthesizer, die het geheel een klein extra laagje geeft. Catchy tunes hebben ze hoor. Schrijf Golden Sea maar op, en Escape In The Afternoon, een radiohit in Finland. Afsluiter Up The Hill is wat trager, maar blijft ook hangen.
MIN
Een eigen sound heeft deze band niet, en veel variatie in het materiaal al helemaal niet. Het is lastig voor een band als deze. Als het tempo omlaag gaat, verlies je meteen de flow. Vlieg je in marstempo door naar het eind van de set, dan ligt eenvormigheid op de loer.
CONCLUSIE
Deze jongens proberen niet Morrissey of David Byrne te overtreffen, maar niemand heeft gezegd dat dat moet. Wel hebben ze de juiste All Stars gympen en de juiste strepen op hun shirt. Benieuwd of een Finse band met dit repertoire voet aan de grond kan krijgen in ons land. Of halen we onze schouders op en zeggen we: een dezer dagen staat er een Engelse band op die dit minstens zo goed kan. Wel zo makkelijk. Hoe dan ook een om op te schrijven voor hun andere optreden op Eurosonic.
CIJFER
7,5