FRANZ FERDINAND
Het hele jaar zal in het teken staan van Franz Ferdinand. Dat begint al in januari op Eurosonic, waar Franz Ferdinand in Vera speelt. Het hele weekend ligt de naam van Franz Ferdinand op ieders lippen als de band die het deze zomer gaat maken op de zomerfestivals. Hun titelloze debuutalbum, vol catchy, dansbare rocksongs wordt lovend ontvangen en zal in december de grote winnaar zijn van de eindejaarslijstjes. In de zomer zie ik ze nog twee keer een festivalterrein veranderen in een dansvloer: op Lowlands en op Roskilde. Franz Ferdinand representeert het gevoel van een avond uit en de clubcultuur, en geeft bovenal aan dat er in 2004 weer gedanst mag worden.

COACHELLA
In 2004 bezoek ik een van de mooiste festivals ter wereld: Coachella, in de buurt van Palm Springs in California. Het festivalterrein is van een onvoorstelbare schoonheid: een poloveld bij een oase in de woestijn, omringd door palmbomen met daar omheen weer heuvels. Overdag is het er zo heet dat het eigenlijk niet te harden is, maar de avond valt al vroeg en dan is het er heerlijk zwoel. Het festival biedt het allerbeste dat de popmuziek in 2004 in huis heeft: Belle and Sebastian, Air, Basement Jaxx, LCD Soundsystem, Bright Eyes en the Flaming Lips bijvoorbeeld. Coachella 2004 is ook een voorbode van de reünie- en retrogolf die in de jaren daarna steeds dominanter zal worden. Een van de headlines is The Cure, maar zij steken flets af bij wat al die opwindende nieuwe acts hier laten zien. De reünie van The Pixies haalt het lang niet bij hun legendarische shows uit de jaren tachtig. Het lijkt een cynisch rondje geld ophalen. Het optreden van Kraftwerk is daarentegen onvergetelijk. Heel bizar ook om hun zo door en door Duitse muziek zo indrukwekkend geserveerd te krijgen in een broeierige Californische woestijn. De kroon op Coachella 2004 wordt gevormd door afsluiter Radiohead die hier de allerbeste show neerzet die ik ooit van ze heb gezien. Het is een perfecte mix van de klassiekers van The Bends en OK Computer en werk van de experimentele albums die daarop volgden. Ik heb de setlist van deze show in mijn iPod gezet en dat is uiteindelijk mijn meest gedraaide Radiohead-"album" geworden.

LOWLANDS
Lowlands zou in 2002 te plat zijn geweest, terwijl de editie van 2003 niet uitverkocht. In 2004 is Lowlands helemaal terug en lijkt het festival zijn definitieve vorm te hebben gevonden. Lowlands is weer uitverkocht en dat is gelukt omdat er duidelijk is gekozen voor alternatieve popmuziek en voor kwaliteit: Franz Ferdinand, N.E.R.D., The Hives, Faithless en the White Stripes. Vooral het afsluitende optreden in de Alpha van the White Stripes is me bijgebleven: de sobere minimalistische drums van Meg White en het maniakale van Jack White die in zijn eentje de rijkdom van een symfonieorkest lijkt te vertegenwoordigen.