'Psst, pssst.' Verreweg de populairste jongen in de X-ray vanavond is niet de dj op het podium maar de slimmerik die een plantenspuit heeft meegenomen naar Lowlands. Triomfantelijk loopt hij rond en omringt de mooiste meisjes met een fijne waternevel. Wat slim. Beste versiertruc ooit. Althans, op dit moment.
Hoewel het zweet van San Propers gezicht kringelt, heeft de Amsterdamse muzikant even andere problemen. Het zaalgeluid staat bijna uit. En dus komen zijn - in potentie - geile housegrooves aanvankelijk niet over. 'HARDER,' klinkt het steeds luider vanachter de balustrade. Uiteindelijk komt het goed, al haalt een halflege fles Jameson de scherpte behoorlijk van zijn optreden af.
Lowlands 2012: Zuigen, volsmeren en imploderen
Dansend de vrijdagnacht in
Gaan we vannacht naar Berlijn of Londen? Voor die keuze staan de doorhalers die na een dag lang bandjes kijken nog energie over hebben voor het nachtprogramma. Wie geen zin heeft in zwoele house of rafelige techno komt terecht op de planeet dubstep, waar een Amerikaan met haar tot op zijn billen de India volsmeert met smerige bassen. Een verslag van de vrijdagnacht.
Acidles
Komende nacht is de X-ray de speeltuin van drie jonge Britse honden, Objekt, Actress en Blawan. Smaakmakers van de Britse elektronische underground. Maar voor het zover is, geven drie Utrechtse dj's graag even geschiedenisles. Acid, jongens en meisjes, is analoge pruttelende housemuziek uit de vorige eeuw, gemaakt met een piepklein zilveren kastje: de Roland 303. Dansen erop kan eigenlijk maar op één manier: wild! De Utrechtse dj-vrienden Cosmic Force, Drifter en Maze (Acid P303wer) leggen het graag nog eens uit. Ze draaien platen van dertig jaar oud waar de kids vooraan enorm hard op gaan. Klassiekers van het Plus 8-label, kneiters uit Chicago en zelfs Dominator komen in moordend tempo voorbij. Boven het drietal hangt het fetisjobject in kwestie: een gigantische 303 met echt werkende draaiknoppen.
Bedeesd
Bij de buren in de Bravo gaat het er een stuk bedeesder aan toe. Daar moet de avond duidelijk nog op gang komen. Ze hebben de tijd, de heren van Innervissions. De hele nacht in feite. Henrik Schwarz, Dixon en het duo Âme kregen carte blanche van Lowlands, nadat die laatste twee vorig jaar veel indruk maakten in de X-ray. Maar die intieme pijpenla is nog wat anders dan een tent waar 5000 mensen in passen. De in soul gedrenkte techno en donkerrode deephouse waarmee het viertal clubs als Trouw en de Berlijnse Panoramabar tot extatische euforie brengt, komt vanavond niet echt over. Dat bleek drie jaar terug ook al, toen Dixon in zijn eentje geen potten kon breken op Lowlands. Let wel, we hebben het hier over een van de beste house-dj's ter wereld. Nu is het vanavond beslist niet vervelend vertoeven in de Bravo. De tent blijft de hele avond vol en er komt een hoop mooie muziek voorbij. Maar kolken doet het zelden en het is veelzeggend dat de eerste rij vaak met de rug tegen de reling geleund staat. Bravo implodeert vanavond vaker dan dat het explodeert.
Skrillex’ grasmaaier
Dat is in de India wel anders. Je zult vanavond vaak tevergeefs zoeken naar subtiliteit of zelfs maar iets dat op een liedje lijkt. Alles draait om de energie, om de overdrive. Wat dat betreft doet Posij het nog goed. De jonge Groninger uit het Noisia-kamp zoekt de dynamiek op in zijn afwisselende dj-set. Van loeizware industriële dubstep naar vlijmscherpe drum 'n bass in amper vijf minuten, dat houdt de massa beneden wel scherp. Posij is bezig met een snelle opmars, en wie hem bezig ziet snapt wel waarom. Het is een heel fysieke dj, die graag danst op zijn eigen tunes en glimlachend staat te mixen.
Rond één uur neemt Bassnectar resoluut het heft in handen. De Amerikaan uit het Californische Santa Cruz 'maaide het gras waarop Skrillex later mocht voetballen,' zoals 3voor12-collega Christiaan Walraven het treffend omschrijft. In de States draait Lorin Ashton (Bassnectar’s echte naam) vaker in stadions dan in clubs en is de langharige slungel een superheld. Maar in Europa was hij zelden. Naar verluidt heeft de ijzervreter zelfs pas sinds kort een paspoort. In de afgeladen India maakt hij een hoop nieuwe vrienden en ontstaan er binnen luttele minuten de eerste moshpits vol ontblote en kleddernatte bovenlijven. Maar zijn beukende set is net zo subtiel als een betonschaar om je koffie mee te roeren. Van onder tot boven zit het geluid dichtgesmeerd, op adem komen lukt je geen moment. En serieus: een brostep-remix van The Pixies? Kom op man.
Zuigen
Terug in de X-ray is Actress zojuist begonnen aan zijn liveset. Vaak genoeg zagen we de eigenzinnige Darren Cunningham zalen leeg spelen. Zonder dat hij het zelf in de gaten had vaak, want stoïcijns en Actress zijn eigenlijk synoniemen. De zwarte Brit kijkt niet op of om vanachter zijn donkere zonnebril. En terwijl het zweet langs de wanden druipt, zal hij het hele optreden een zwarte plastic jas aanhouden. Stijl heeft een prijs.
Ook vanavond blijft Actress het publiek lang zuigen, met complexe zoemende elektronica die hij extreem afmixt. Soms hoor je minutenlang alleen maar doffe tonen en iets dat op een baslijn lijkt. Maar de volhouder wordt beloond. Actress heeft bijgeleerd. De tweede helft van zijn gig is een stuk dansbaarder en bevat veel (flink vertimmerde versies) van zijn bejubelde albums R.I.P. en Splazsh. Groene LEDS boven de hoofden van het publiek verhogen de trip.
Aan Blawan om het af te maken. Net als zijn maatje Objekt draait hij veelal met vinyl waarbij het zwaartepunt op techno ligt. Zijn getatoeëerde knokkels zijn continu in beweging. Blawan (echte naam Jamie Robertson) drumde vroeger in een postpunkband, dus is het logisch dat hij meer inzet op ritme dan op sfeer en melodie. De klok nadert vier, dit is precies waar de X-ray op zat te wachten: vieze, rauwe dansmuziek waarbij je onbewust je vuisten balt en richting plafond steekt.
'Doe het veilig vannacht in al jullie vieze fijne tenten,' roept X-ray-host Steven van Lummel de volhouders na. Vies en smerig was het. Ondanks die plantenspuit.