Er zijn op deze zaterdagochtend twee tochten: die voor vroege vogels en die voor brakke vogels. De vroege vogels blijken meer geluk te hebben dan de brakke vogels. Verschillende trekvogels, zoals lepelaars, rosse grutto’s en tureluurs worden gespot in Kroon’s Polder, een ingedijkt, half ondergelopen gebied aan de westkant van Vlieland. De middagploeg krijgt alleen een grote stern te zien en een aantal aalschovers.
De gids, Barend van Gemerden, coördinator Internationale Projecten van de Vogelbescherming, legt uit dat het ligt aan het tij. “Het is nu hoogwater, de trekvogels trekken zich terug in bijvoorbeeld Kroon’s Polder. Zodra het eb wordt, ligt het hier droog en stikt het van de vogels.” Van Gemerden legt eveneens uit waarom het Waddengebied zo’n belangrijk gebied is. “Het Waddengebied is één van de tien belangrijkste voedselgebieden in de wereld. Het is tevens een uniek gebied. Als dit verloren gaat, is er geen andere plek waar trekvogels zo’n divers aanbod van voedsel kunnen vinden.”
ITGWO12: Vogels spotten zonder zware verhalen
Awkward I speelt prachtig, ondanks verkoudheid
Twee keer per jaar is Vlieland hét centrum voor trekvogels. Tegen het einde van de winter gaan ze op weg naar de Arctische gebieden om te broeden en eten ze hier in het Waddengebied hun buikje rond. In de nazomer strijken ze hier neer om op te laden voor het vervolg van de reis naar Westelijk-Afrika. En laat nou net in dit weekend dat laatste aan de hand zijn.
Dus de Vogelbescherming wil de bezoekers bewust maken van het belang van dit gebied? Van Gemerden: “We willen de mensen het eerst laten zien, zodat ze ervan gaan houden. Zo creëer je bewustzijn. Tijdens dit weekend is het voornamelijk op het plezier gericht. We laten de zware verhalen achterwege, alhoewel die toch op de achtergrond aanwezig blijven.”
Maar er is ook muziek! Ter afsluiting van de tocht van de vroege vogels en als start van de tocht voor de brakke vogels is er het Early Bird Concert. Djurre de Haan, beter bekend als Awkward I, speelt tussen de duinen in een natuurlijk gevormde arena zeven wonderschone liedjes. Hij begint met een cover van Smog, Rock Bottom Riser. Hij speelt ook eigen werk, waaronder Angelica Tells Me en The Unknown Character.
Fantastisch gitaarwerk, maar toch blijft het jammer dat Djurre zijn stem niet is zoals het moet zijn. Hij begint ziek te worden. Zijn stem is dus heel rauw, tot het valse aan toe. Daarom zingt hij lage nummers, zoals die cover van Smog. Het tweede liedje begin met het woord high en daar gaat het dus al mis. Hij haalt de hoogte niet en barst in hoesten uit. Even later kan het hem niets meer schelen en eindigt hij met Get Ready to Die en Sealife. Beter had hij zijn intieme miniconcert niet kunnen afsluiten.