Alamo Race Track is geen makkelijke band. De bandleden leven in hun eigen wereldje en lijken koste wat het kost geen grote band te willen worden. Gelijk als de presentator de band heeft aangekondigd lopen ze het podium op om nog even een ruime minuut de banjo te stemmen. Waarom doe je dat niet voor de show zou je denken, maar bij Alamo Race Track is het snel vergeven.

CONCERT
Alamo Race Track, Into The Great Wide Open, Sportveld, zaterdag 3 september 2011

MUZIEK
Gelaagde en subtiele indiepop, denk aan Sufjan Stevens

PLUS
Het optreden van Alamo Race Track is een typisch geval van de juiste band op de juiste plaats. De zon schijnt heerlijk, de koffie is warm en het veld loopt al goed vol met liefhebbers van de Amsterdamse band. De nummers van laatste plaat Unicorn Loves Deer zijn weer van werelds niveau en met de oude hits van Black Cat John Brown in een nieuw jasje gestoken passen deze nummers naadloos binnen het nieuwe materiaal.

MIN
Hebben de vijf jongens hun koffie nog niet gehad? Ze lijken zo nu en dan niet vooruit te branden. Wanneer zanger Ralph Mulder tussen de nummers door wat contact heeft met het publiek weet hij niet soepel terug te schakelen naar het optreden. Het voelt allemaal wat ongemakkelijk aan.

CONCLUSIE
Maar wat zijn ze ontzettend goed. De songs verliezen hun gelaagdheid niet in de liveversies en Black Cat John Brown en The Northern Territory krijgen zelfs een volledig nieuwe inkleding zonder aan kracht in te boeten. "Amsterdams trots in bange dagen", noemt een toeschouwer het. Dat doet andere bands natuurlijk wat te kort, maar eigenlijk is er geen beter optreden te bedenken om vandaag mee wakker te worden dan dat van Alamo Race Track

CIJFER:
8+