Hollandse Nieuwe van de Maand Rats On Rafts bracht in september de goed ontvangen debuutplaat The Moon Is Big uit. Naar aanleiding van die plaat vertelde zanger David Fagan dat de bandleden echte vinylfreaks zijn. 3VOOR12 nam de proef op de som en reisde af naar Rotterdam, waar de bandleden ieder drie van hun favoriete platen lieten horen.

Bij aankomst in de buurt in Rotterdam waar bassist Florian woont, vallen direct de villa's op. Het is niet direct het soort buurt waar je een underground New Wave/Post-Punk bandje verwacht, maar al snel valt één huis op. Het is volledig vergroeid in de tuin en lijkt jaren niet onderhouden. Dit moet het zijn.

David doet de deur open en legt gelijk uit: "Florian zit hier antikraak. Het is een soort spookhuis. Eerst stonden er allemaal harnassen en oude colaautomaten in het huis." Florian vult zelf aan: "Er staat ook een orgel in de kelder." Hierop valt drummer Joris enthousiast in: "Vriendinnen van ons zeggen altijd dat ze hier nooit zouden willen wonen, maar wij vinden het juist super cool. We zaten hier dan ook vaak liedjes te verzinnen"

Sinds het uitkomen van de debuutplaat speelde de band drie optredens in het voorprogramma van de Britse band Pete & The Pirates. Ook kregen ze een minuut bij De Wereld Draait door. David: "Na De Wereld Draait Door kregen we super veel reacties dat we een satansband zouden zijn, omdat we een nummer genaamd God Is Dead speelden. Het leuke voor ons is dat die aandacht ons natuurlijk alleen maar promoot.."

Rats On Rafts is dus duidelijk niet voor iedereen. David: "Heel veel mensen vinden het helemaal niet tof. Ze vinden het super vals klinken. Dat weten wij ook wel, dat is altijd zo geweest. Veel bekenden van ons vonden onze band dan ook nooit tof.  Maar nu ze ons één minuut op televisie hebben gezien willen ze ineens weer contact of facebookvrienden worden. Rot toch op."

Als echte vinylfreaks is de plaat van Rats On Rafts alleen op vinyl te krijgen. David: "Maar je krijgt er wel een downloadcode bij, dus dan kan je de hoes gewoon inlijsten en aan de muur hangen. Of weggooien natuurlijk, dat is altijd een goede optie."

Daarmee wordt het tijd de twaalf platen te luisteren die David, Florian, Joris en Arnoud hebben meegenomen. Als alle platen bij elkaar zijn gelegd wordt er gelijk besloten dat het stom is dat Ariel Pink er niet tussen zit. Iedereen had blijkbaar verwacht dat iemand anders hem wel zou meenemen. Door de afwezigheid van Ariel Pink houden ze het bij deze twaalf, die opvallend genoeg allen van voor 1985 zijn en dus allemaal uitgebracht ruim voor de bandleden werden geboren.

1. Suicide - Ghost Rider (1977)

David: Deze plaat heb ik helaas niet op vinyl. Onze geluidsman Chris kwam hier mee. Dit is echt perfecte automuziek. De sfeer van de plaat is heel apart. Het is elektronische muziek, maar je hoort wel dat ze veel naar Iggy Pop hebben geluisterd. Er gebeurt super weinig, maar tegelijk heel veel. Het is ook een heel luguber nummer.

2. The Cramps - Garbage Man (1980)

Joris: Alle nummers op Off The Bone zijn super cool en hij heeft ook nog eens een geniale hoes. Deze plaat is eigenlijk van mijn vader, maar ik heb hem soort van gestolen. De tekst van dit nummer is ook gewoon heel goed en het geluid is lekker minimaal.
David: Ja, deze plaat is heel erg tof, als iemand iets afzet wat ik tof vind op een feestje ofzo, dan kan ik daar echt aggressief van worden.
Joris: Ja, of als iemand Bruce Springsteen opzet.

3. Sponsors - Easy For You To Say (1982)

Arnoud: Toen ik deze zag dacht ik dat dat het niks zou kunnen zijn, maar toen ik hem opzette was ik meteen verkocht. Dit is echt een van de beste platen ooit. Een band uit New York die deze plaat uitbracht bij Plexus in Delft. Het schijnt dat de bandleden na het maken van deze plaat stropdassen zijn gaan verkopen.

4. The Fall - Lay Of The Land (1984)

Joris: The Fall was laatst op Incubate, ik vond het echt geniaal om ze te zien.
Florian: Wel jammer dat ze dit niet live speelden, dat zou pas tof zijn.
Arnoud: Ik vind dit een kutplaat. Een van de nummers op The Wonderful and Frightening World of The Fall is gewoon een rechtstreekse kopie van I Wanna Be Your Dog.
David: Dan noem je ook gelijk het minste nummer. Hoezo is dit niet vet? Mark E Smith heeft vaak toegegeven veel naar The Stooges te luisteren, wat maakt het dan nog uit?
Joris: Ik vind het zo tof dat je bij dit nummer telkens het gevoel hebt dat hij is afgelopen, maar dan komt er nog een stuk. Dit was ook de laatste plaat waar The Fall met 2 drummers was volgens mij.

5. The Birthday Party - Mr. Clarinet (1980)

Joris: Deze plaat heb ik voor 2,50 gekocht ofzo, echt geen geld. De muziek klinkt echt gestoord, maar is toch supervet. De sound is ontzettend evil. Als de duivel naar muziek zou luisteren, dan zou hij naar The Birthday Party luisteren denk ik. Of naar de eerste plaat van Black Sabbath natuurlijk.

6. Pink Floyd - Flaming (1967)

David: Pink Floyd is een geniale band; de dingen met Syd Barrett dan.
Joris: Ik moet eigenlijk aan Monty Python denken.
David: Je verpest het gewoon.
Joris: Monty Python is toch vet?
David: Dit is toch geen grap?
Joris: Ni!

7. Love - A House Is Not A Motel (1967)

Florian: Forever Changes is een van de mooiste platen ooit.
Joris: Ik vind het zo tof dat ze de gitaar zo hard in de mix hebben staan. Even hard als de zang gewoon.
David: Dit is echt een heel andere mix dan op de cd.

8. Kiem - The Real It (1985)

Joris: Die hoes ziet er al zo droog uit. Je bent toch gelijk verkocht als je het ziet? Rotterdam is een molen vol mongolen. Dat is bij deze hoes gelijk duidelijk.
David: Herken je de saxofoon? Dat is Ger van voorden, die ook op onze plaat speelt. Je hoort aan de ritmes dat ze hun tijd ver vooruit waren. Gezellige muziek toch?
Joris: Het drumstel is gemaakt uit motoronderdelen. Dat geeft zo'n cool effect.

9. Fad Gadget - Collapsing New People (Berlin Mix) (1983)

Joris: Deze versie is samen met Einstürzende Neubauten. Lekker vreemd en rommelig, maar tegelijkertijd ligt het dicht bij New Order. Supercool.
David: Je hoort de goedkope snare zo lekker, zoals bij veel electronische bands aan het begin van de jaren 80. Als ik zou moeten kiezen zou ik toch voor het origineel gaan.
Joris: Nee, deze versie is lekker dub-achtig.

10. Nasmak - Waiting Room (1982)

Arnoud: De bassist van Nasmak is ook geluidsman van Henry Rollins geweest en Nasmak was een favoriet van John Peel. Deze plaat, 4our Clicks, is absoluut een favoriet van mij, op het label van Wally vvan Minny Pops. Dit is ook een goed voorbeeld van een plaat die op vinyl ontzettend veel beter klinkt dan op cd.
Joris: De hoes moet vast duur geweest zijn. Als je er normaal naar kijkt zie je niets, maar onder een hoek zie je ineens de titel staan.

11. The Congos - Fisherman (1977)

David: Die galmpjes, die zware bas; dit klinkt gewoon geniaal.
Joris: Toen ik dit leerde kennen heb ik een maand alleen maar The Congos gedraaid. Toen ik naar Thailand was kende iedereen dit ook. Je hoorde daar alleen maar reggae. Volgens mij is reggae in Thailand groter dan op Jamaica
David: Deze plaat klinkt op het eerste gehoor heel simpel, maar er zitten veel spannende dingetjes in, waardoor het niet gaat vervelen. Luister maar eens goed naar die hoge en lage stemmetjes.

12. De Div - In Het Midden (1981)

Arnoud: Dit was de eerste EP van De Div, geproduceerd door Dick Polak van Mecano. Heel erg goed.
David: Ik vind wel dat hij later beter is gaan zingen.

Omdat Rats On Rafts in januari naar Engeland gaan met Minny Pops, krijgen ze een bonusnummer:

Bonus: Minny Pops - A Feeling (1982)