Een beetje zenuwachtig of uiterst geconcentreerd, Rachel Sermanni staart veel naar de manier hoe ze haar gitaar bespeelt. Ze ziet er nonchalant uit. Haar in een knotje, een beetje wild. Ladder in haar panty en een vestje dat tijdens het spelen steeds verder van haar armen zakt. De charmante verschijning probeert in het Nederlands uit te leggen waar haar liedjes over gaan.

CONCERT:
Rachel Sermanni, 20 mei 2011, London Calling, Paradiso, Kleine Zaal

MUZIEK:
Een meisje met een gitaar. Folky singer-songwriter met gevoelige liedjes, maar zo nu en dan wat feller.

PLUS:
Rachel Sermanni is een uiterst charmant meisje, in haar voorkomen en in haar doen. Ze heeft een mooie stem en weet deze op meerdere manieren te gebruiken: gevoelig, maar ook met heel veel kracht . Ze staat alleen met haar gitaar op het podium en dat werkt goed. In de wat fellere nummers is haar liefde voor folkmuziek duidelijker merkbaar. Deze nummers overtuigen ook net iets meer, doordat ze zich wat meer lijkt te geven. Ze beweegt mee op het ritme van de muziek door speels op haar tenen te gaat staan, een mooie manier om haar overgave in de muziek te tonen.

MIN:
Hoe charmant Sermanni ook mag zijn, haar nummers zijn niet heel vernieuwend. Ze wisselt wat rustige nummers af met wat krachtigere, maar de opbouw is elk liedje een beetje hetzelfde. Veel van dezelfde uithalen en soms is er net een zuchtje teveel in haar stem te horen. Ze heeft de neiging te veel te praten tussen haar nummers. Dat is zonde, want veel tijd heeft ze niet.

CONCLUSIE:
Rachel Sermanni weet hoe ze haar publiek moet vermaken. Ze brengt lieve gevoelige liedjes, maar ze weet ook krachtig uit de hoek te komen. Ze charmeert door haar praatjes, haar speelse wijs van het opgaan in de muziek en de kleine onzekerheid die door haar performance heen schijnt. De pauzes tussen haar liedjes mogen iets korter en ze mag er best wat zekerder van haar zaak zijn.

CIJFER:
7