De snelheid waarmee Tim Knol met een vervolg komt op zijn veelgeprezen debuut is opvallend. Nauwelijks anderhalf jaar later heeft de zanger al een opvolger klaar staan. Na een jaar lang intensief toeren is Tim Knol hoorbaar gegroeid als songschrijver en zanger en is de band met zijn muzikale begeleiders hechter. Dat levert een plaat op die rijker en urgenter klinkt dan de voorganger. Days is Album van de Week.

In titelnummer Days verwoordt Knol hoe hard het het afgelopen jaar gegaan is. Hij zingt in de eerste regels: "I can still remember how days could last forever/oh my, how things have changed". Om over te gaan in het refrein met de steeds herhalende zin: "oh, days are rushing by". Die ene zin drukt een nostalgisch gevoel uit over zijn leven van voodat hij zo bekend werd. Tegelijkertijd waardeert hij het succes en vergeet hij niet aan wie hij dit succes allemaal te danken heeft. De laatste regel; "If not for you, this right would make no sense/Honestly I never had a chance" lijkt een persoonlijk bedankje naar zijn fans toe.

Muzikaal gezien is Days een nummer dat goed aansluit bij de stijl van het debuut. In een groot aantal nummers verkennen Tim Knol en band echter een andere kant van zichzelf. Openingsnummer Gonna Get There laat dat meteen goed horen. Wat meteen opvalt is het hechte bandgeluid. Je kan het plezier van het samenspelen dat de band heeft bijna voelen als je naar dit nummer luistert. Dat spelplezier is bij liveshows altijd al belangrijk. En die pure liefde voor muziek is op deze plaat beter vastgelegd dan op de soms wat klinische eerste. Hetzelfde gevoel komt ook terug in andere up-tempo nummers als Shallow Water, 1966 en Glory Days, Golden Years.

Diezelfde band weet gelukkig ook precies wanneer ze het woord moeten laten aan de zanger zelf en verdwijnt dan subtiel naar de achtergrond.  Waar de muzikale omlijsting op het debuut soms klinkt als toegevoegd omdat het moet, weet de band nu echter wel zijn rol in het geheel op te eisen. Zo tillen de rijke arrangementen ook een in de kern klein liedje als A First naar een hoger niveau. Een liedje klein houden is echter niet per se slecht.Datt laten Tim Knol en toetsenist prachtig horen op afsluiter Simple Man, waar Knol enkel begeleid wordt door sober pianospel.

Met twaalf nummers is Days lekker compact en dat heeft zo zijn voordelen. Op de plaat staan eigenlijk bijna geen missers. Veel liedjes blijven direct hangen of groeien juist langzaam door de eenvoud en de ontroerende stem van Knol. En zelfs de liedjes die eerst op een misser lijken blijken na een aantal luisterbeurten toch een verborgen charme te hebben. Het speelse gemak en plezier dat door de hele plaat klinkt, bevestigd het talent van Tim Knol.

Days komt 23 mei uit bij Excelsior/V2 en staat tijdelijk op de Luisterpaal