Zo tussen vier en zes uur 's middags knalt op minstens vier verschillende plaatsen op het festivalterrein een nummer van Crookers uit de speakers. Het is electro dat de klok slaat op dit deel van de dag, en blijkbaar is het Italiaanse duo (nog steeds) erg populair onder de dienstdoende dj's. Maar ondanks deze overeenkomst, zijn er ook duidelijke verschillen te horen binnen het genre.

Er zijn grofweg twee kampen aan te wijzen op deze zaterdagmiddag op Mysteryland: één dat electro vermengt met andere, momenteel populaire dancevormen en één dat trouw vasthoudt aan de electrotechno die midden jaren '00 in bloei was. Die laatste categorie is terug te vinden in de tent van Boysnoize Records. Het is er urenlang puur beuken geblazen. Niet eens op een saaie of platte manier, maar wel veelal in hetzelfde tempo en vooral met een strakke opbouw.

Misschien is dat wel een overeenkomst met metal, het genre waar Iggor Cavelera (als drummer van Sepultura) uit afkomstig is. Tegenwoordig vormt hij samen met zijn vrouw Laima het electroduo Mixhell. Een lange opeenvolging van sobere maar dwingende electrobeats culmineert uiteindelijk in de extatisch euforie van Vitalic's La Rock 1, het lijflied van de electrogeneratie die vorig decennium de toon zette. Tot diezelfde generatie behoort Boys Noize, die zijn naam al aan dit festivalgebiedje mocht verbinden en ook met zijn dj-set bewijst dat hij één van de meest relevante artiesten binnen het genre is.

Zoals gezegd zijn er deze middag ook artiesten die minder dogmatisch met het genre omspringen. Don Diablo lardeert zijn set in een bomvolle Dirty Dutch-tent met een flinke scheut electro. Maar in diezelfde set is een dubstep-blokje opgenomen (die eindigt met Diablo's nieuwste, enigszins op dubstep geïnspireerde, single Mezelluf). En ook is er house, een beetje hiphop en in de verte zelfs een vleugje trance. Met andere woorden: pop van nu.

De set van A-Trak op de Open Air Stage is wat dat betreft vergelijkbaar. Er is electro in de vorm van A-Trak's eigen remix van Off With Their Heads (van Yeah Yeah Yeahs). En ook de hit Barbra Streisand (die hij medeproduceerde) komt voorbij. Uniek zijn wel de ritmische scratches die hij aan zijn set toevoegt. Uiteindelijk zit het verschil toch in de details.