"Zo groen was ik!" Ben, de drummer van The North Atlantic Oscillation vertelt over de beproevingen die hij moest ondergaan tijdens de vlucht van Edinburgh naar Amsterdam. Inmiddels gaat het weer prima met de bij vlagen onverstaanbare Schot: de kleur groen waar hij op doelt, komt van het bierblikje in zijn hand.

GEÏNTERVIEWDEN:
'Just' Ben, de drummer, en 'just' Sam, zanger en gitarist van The North Atlantic Oscillation. Eigenlijk doe je beide heren daarmee tekort, aangezien ze samen ook toetsen, plastic flessen, bas en saxofoon bespelen. Dat laatste naar eigen zeggen overigens vrij matig.

HOE LAAT BEN JE VANMORGEN OPGESTAAN EN WAT WAS HET EERSTE DAT JE DEED?
Ben: "We zijn om vijf uur opgestaan, en meteen naar het vliegveld gegaan. De planning was om tegen negen uur in Amsterdam te zijn, maar door het slechte weer hebben we twee uur op de startbaan staan wachten. Vervolgens moesten we boven Amsterdam wel vijftien rondjes vliegen voordat we konden landen, met turbulentie. Ik heb me nog nooit zo beroerd gevoeld."
Sam: "Ik vond het minder erg, eindelijk weer een beetje bij kunnen slapen in het vliegtuig."

WAT ONDERSCHEIDT JULLIE VAN DE ANDERE BANDS OP LONDON CALLING?
Sam: "Wij hebben totaal geen formule. Het kan iedere keer weer anders zijn. We hebben ook een hele korte aandachtspanne, dus geven we hele korte maar heftige shows. Een half uur knallen, geen adempauzes tussendoor."

DOOR DE ECONOMISCHE CRISIS WORDT OVERAL BEZUINIGD. WAAR KUNNEN JULLIE OP BEZUINIGEN?
Deze vraag wekt de nodige hilariteit op. "Op helemaal niets!", denkt Ben. "We gaan altijd met de trein en bus, slepen onze eigen spullen achter ons aan en slapen in de beroerdste hostels. Waar we nu liggen, Hotel De Latrine of zoiets, liepen de ratten over de vloer." Toch is dat niet het ergste scenario: "Nu hebben we tenminste bedden. Het is ook vaak gebeurt dat we op de grond lagen, zonder matras. Als je maar genoeg drinkt is alles goed."

LONDON CALLING IS VAAK DE OPMAAT VOOR EEN MOOIE CARRIÈRE. WAT WIL JE BEREIKEN IN 2011?
"Dat iemand anders onze spullen voor ons draagt!", zegt Ben resoluut. "Betere hotelkamers?", oppert zijn collega. Duidelijk is dat bij beide ruimte voor verbetering is. "Buiten die grote tourbus voor de deur gezien? Van wie is die? Misschien kunnen we bij hun blijven slapen vannacht?"

QUEEN ELIZABETH ZIT NU OOK OP FACEBOOK. ACCEPTEER JE HAAR ALS ZE JE TOEVOEGT?
"Prima, het is haar toch niet echt."

WAT IS HET BESTE ALBUM VAN 2010?
Ben: "De nieuwe plaat van Sufjan Stevens. Geweldig hoe die mensen polariseert met dat album. Er is diepe liefde en bewondering bij sommigen, intense haat bij anderen. Een tussenweg is er niet, dat bevalt me wel." Ben behoort dus duidelijk tot de tweede categorie, hij houdt dat blijkbaar graag voor zichzelf. Als Sam gevraagd wordt naar Stevens, is de enige reactie: "Wie?".

OP WELKE ACT OP LONDON CALLING GA JE ZELF VANDAAG HELEMAAL LOS?
Sam: "Waarschijnlijk allemaal. Doordat ik me zo slecht kan concentreren blijf ik nooit langer dan een kwartier bij een optreden staan.

HOE LAAT GA JE VANAVOND NAAR BED EN MET WIE?
"Dat moment moeten we maar zo lang mogelijk uitstellen. Het met wie is helaas wel duidelijk: met die vieze ratten die we zagen lopen. Het is echt heel erg: we liggen met acht man op een kamer waar de losse elektriciteitskabels uit de muur hangen. We worden liever wakker van het geluid van kabbelend water, dan van een stroomstoot van 220 volt."

Alles over London Calling op de speciale festivalsite.