Summer Camp oogt fris, maar het oor wil ook wat

De beauty en de nerd van de lo-fi indiepop

Tekst en foto's Menno Visser ,

Zoals gebruikelijk bij London Calling is het in de bovenzaal weer sardientjes in een blik. Wie niet als een Japanner in de metro klem wil zitten, kijkt lekker even op het scherm in de grote zaal. Ook daar oogt de zwartharige zangeres Elizabeth Sankey prima. Hoewel er vanavond verrassend veel meisjes op het podium staan, scoort ze hoog.

De beauty en de nerd van de lo-fi indiepop

Zoals gebruikelijk bij London Calling is het in de bovenzaal weer sardientjes in een blik. Wie niet als een Japanner in de metro klem wil zitten, kijkt lekker even op het scherm in de grote zaal. Ook daar oogt de zwartharige zangeres Elizabeth Sankey prima. Hoewel er vanavond verrassend veel meisjes op het podium staan, scoort ze hoog.

GEZIEN:
Summer Camp, London Calling, kleine zaal Paradiso, 13-11-2010

MUZIEK:

Londens duo, dat poppy lo-fi indie maakt. Een beetje de beauty en de nerd op het podium. Nerd Jeremy Warmsley heeft synth en electrische gitaar voor zijn kanus, zangeres Elizabeth Sankey pingelt soms wat op haar eigen toetsen.

PLUS:

In eerste aanzet zijn de liedjes best aardig, aan de poppy kant van de indie, al mist de band nog een echt idee van wat ze nu willen. Elizabeth Shankey is zo'n meisje dat niet zou misstaan op de hoes van een Belle & Sebastian-plaat en ze zingt ook best aardig.

MIN:

Irritant is dat ze op de achtergrond zowat hun hele facebook-collectie familiefoto's vertonen. Dat voegt weinig toe en leidt zelfs nodeloos af. En die nerd moet niet gaan zingen.

CONCLUSIE:

Met de looks zit het bij Summer Camp wel snor, maar aan de muzikale kant moet nog wat gesleuteld worden, ze hebben nog geen memorabele nummers in de set. Maar dat kan nog komen.

CIJFER:

6