"Fig, wat doe je? Kom hier. Ja, ze zit nu onder de sofa. Wacht even… Fig!!" Het is niet eenvoudig om een telefoongesprek te voeren met een hyperactief persoon met een cafeïneverslaving en een hond. Marnie Stern - in Starbuck-hometown Seattle - is bezig haar koffer te pakken, een half caf / half decaf te bestellen en vragen te beantwoorden over haar titelloze nieuwe album. Met die tamelijk intense plaat op zak begint ze aan een Europese tour, die ook Paradiso en het Le Guess Who festival aandoet. "Ik kom uit New York, ik ben Joods en ik hou van bands met een manische energie. Kortom: de nervositeit in mijn muziek, dat ben ik zelf." 

Female Guitar Players Are The New Black
Het derde album in drie jaar tijd is het alweer. Stern heeft wat in te halen, want ze tekende haar eerste contract pas toen ze dertig werd. Sindsdien maakt ze naam in de underground met haar felle, wilde gitaarstijl. Ze noemen haar een ‘shredder’, en ze gebruikt soms dezelfde finger tapping stijl als AC/DC. Maar Stern wil liever niet alleen lof als opvallende vrouwelijke gitarist. Female Guitar Players Are The New Black, luidt het statement op haar album. "Ik word er behoorlijk gek van", zegt ze. "Ik speel gitaar en ik ben toevallig een vrouw, dus? Bovendien: zo goed ben ik nu ook weer niet. Ik wil geen goede gitarist zijn, ik wil een goede liedjesschrijver zijn. Ik besteed heel veel aandacht aan het geheel." 

Daar heeft ze gelijk in, en in dat geheel speelt haar drummer een belangrijke rol. De vingervlugge gitaaraanvallen van Stern worden afgeweerd door de minstens zo ongrijpbare drums van Zach Hill. Hij onderscheidt zich vooral door zijn snelle voetenwerk, aangevuld met kale, harde snares. Toen haar label vroeg wie Marnie als drummer wilde, noemde ze zijn naam, de drummer van haar favoriete band Hella. Hij zei ja. Zo simpel was het. "Hij is op dit moment heel druk met een solo-album", vertelt Stern. "En hij is ook nog op tour met de Boredoms. Hij heeft veel karakter in zijn spel, dus het was niet makkelijk een vervanger voor hem te vinden." 

For Ash
Dat haar derde album niet meer dan haar eigen naam draagt, is geen luiheid of gebrek aan inspiratie. Marnie Stern maakte dit keer een meer persoonlijke plaat, waarin ze zichzelf kwetsbaar opstelt. "Dat ging min of meer vanzelf. Er gebeurde veel in mijn leven, en dat komt dan in mijn songs terecht." Het was overduidelijk een periode vol gemiste kansen, met als pijnlijkste voorval de zelfmoord van de man die Stern jarenlang beschouwde als de liefde van haar leven, ook toen hij allang aan andere relaties begonnen was. Ze sluit het af met het kwetsbare For Ash, dat nota bene de single werd.  

"Het was voor mij op dat moment niet meer dan normaal om over hem te schrijven", zegt ze. "Om het een plek te geven. Pas als je vervolgens gaat bepalen welke songs op het album komen, ga je er over nadenken." Ook in veel andere liedjes komt een bijtende onzekerheid naar voren, gevangen in die nerveuze energie. "Een deel van mij is juist zeer zelfverzekerd", zegt ze. "Zo wil ik vol voor mijn muziek gaan, ondanks dat mijn familie jarenlang bang was dat het alleen maar een manier was om de realiteit te ontvluchten. Het zijn meestal de relaties waar het mis gaat. Ik kies altijd eikels, word gekwetst en breng dan wat tijd in mijn eentje door om mijn zelfvertrouwen terug te krijgen." 

The Vagina Monoblog
Gelukkig is Marnie Stern van nature niet het neerslachtige type, zoals uitgebreid gedocumenteerd is in haar tourblog, logischerwijs gedoopt tot The Vagina Monoblog. Het is een bonte parade langs slechte nachtrestaurants, koffietentjes en kleine zaaltjes, opgepropt in een klein busje vol sigarettenrook. Uiteraard is ook Fig alom tegenwoordig. Dat rare kleine beestje - hij ziet eruit als een kruising tussen een chique Malthezer en een armzalige straathond - staat op ongeveer de helft van de foto's. "Mijn moeder denkt dat het door Fig komt dat ik altijd vrijgezel ben. Daar zou ze best eens gelijk in kunnen hebben. Fig ontneemt de noodzaak om op pad te gaan. Als ik zin heb om te knuffelen kruip ik gewoon met de hond onder de dekens."