Aan het eind van een festivaldag kan het altijd twee kanten op. Het publiek is gretig en wil dansen, maar heeft niet meer de energie die het aan het begin van de avond had. Tempo hoog houden en oppikken waar de vorige act het liet liggen dus. Dat Is Tropical daar niet in slaagt heeft het volledig aan zichzelf te danken.

GEZIEN:
Is Tropical, London Calling, kleine zaal Paradiso, 12-11-10

MUZIEK:
Is in ieder geval niet tropisch. Lo-fi electropop met gruizige gitaren en synths van een gemaskerd drietal uit Londen.

PLUS:
Het is het vaste verhaal op London Calling: het programma liep weer eens behoorlijk uit. Daardoor moest Is Tropical het optreden beperken tot een goeie twintig minuten. Dat was nog wel te doen.

MIN:
Maskers? Kom nou... Ja, Daft Punk had helmen en was cool. Tuurlijk, Deadmau5 heeft iets op z'n kop en komt er mee weg. Met The Bloody Beatroots kom je al op een hellend vlak, maar nu hebben we het anno 2010 - bijna 2011 - wel gezien. Je kan wel blijven proberen om iets van niets te maken met zo'n gimmick, maar concentreer je liever op andere zaken. Het lijkt namelijk wel alsof de heren voor de grap elkaars instrumenten ter hand hebben genomen. De toetsen en gitaren klinken alsof hun tropische bespelers wanten aan hebben tegen het Hollandse novemberweer, en het synchroon instarten van nummers is zeker niet de sterkste kant van het drietal.

CONCLUSIE:
De dreigend uitziende maskers doen anders vermoeden, maar Is Tropical is totaal ongevaarlijk: saai, slordig en ongeïnteresseerd. Als je als dansact aan het staartje van het programma bungelt, hoef je eigenlijk niets anders te doen dan het publiek te laten dansen. Dat Is Tropical daar niet in slaagt heeft het volledig aan zichzelf te danken. Gelukkig hebben ze de terugreis om hun zonden te overdenken, het uurtje extra wegens het tijdsverschil met Londen zullen ze daarbij zeker nodig hebben.

CIJFER:
3

Alles over London Calling op de speciale festivalsite.