Je proeft dat die klamme, broeierige bovenzaal staat te trappelen om helemaal los te gaan. Dat er maar een klein zetje nodig is om weer pogo-, pit- en surftaferelen te krijgen. Wat de vier branievolle Beach Fossils proeven weten we niet, wel dat ze weinig moeite hebben met hun lont het kruitvat te vinden.
GEZIEN:
Beach Fossils, London Calling, kleine zaal Paradiso, 13-11-2010
MUZIEK:
Energieke garagerock en -pop met snufjes surf rond Newyorker en frontman Dustin Payseur.
PLUS:
De vier Beach Fossils zijn in weerwil van de naam nog jong en evenzeer wild en ongepolijst, wat voor hun muziek wel zo prettig is. Ze beschikken al over een redelijk goed repertoire, met een paar echt goede songs zoals het even catchy als oppeppende Daydream en een ritmisch krachtige prijssong waarvoor ze Joy Division de garage in slepen. De band stuiterrockt over het podium en het publiek doet net zo hard mee. De jonkies zijn slim genoeg om voor het slot nog een extra lont in de brandhaard te steken, waarna het verrassend is dat alleen de setlist wegwaait. De set eindigt zoals het hoort: met een alsmaar wilder kolkende pit en een zanger die die enorme broeierige bende in springt. "We want more!" roept het publiek. Yep, we do.
MIN:
Payseur zingt nogal nasaal, of zeer zeurderig om te blijven allitereren. We missen nog een extra ruw randje, iets wat de muziek een niet te negeren, opruiend karakter geeft, zoals de schreeuw die Pyseur in een van de laatste nummers ten beste geeft. De zang is nog wat te eentonig en de meeste nummers te vergelijkbaar in tempo. Ook kent de set wat rommelige (stem-)momenten.
CONCLUSIE:
Stilstaan is er voor het gros van de toeschouwers niet bij, zelfs niet voor een security-meneer van formaat. Die garagemix is dermate jeugdig, fris en best opzwepend geserveerd (zeker in vergelijking met het nog wat tamme debuutalbum), dat we bijna blind intekenen op een terugkeer binnen een tot anderhalf jaar, met een sterker, gevarieerder album en een strakkere show.
CIJFER:
8-
Alles over London Calling op de speciale festivalsite.
Branieschoppers Beach Fossils steken de lont in de ontvlambare zaal
Jonge, wild en ongepolijst garagerockende New Yorkers
Je proeft dat die klamme, broeierige bovenzaal staat te trappelen om helemaal los te gaan. Dat er maar een klein zetje nodig is om weer pogo-, pit- en surftaferelen te krijgen. Wat de vier branievolle Beach Fossils proeven weten we niet, wel dat ze weinig moeite hebben met hun lont het kruitvat te vinden.