Ryan Shaw is er nog niet eens, en we hebben al een bas-, een gitaar- én een drumsolo gehad. Op North Sea Jazz zijn ze dat misschien gewend, maar hier natuurlijk niet. Ryan Shaw is dan ook een buitenbeentje. De gospel/soulzanger zou vanavond al in Groningen spelen, dus hij was de aangewezen man om het gat te vullen dat Wolfmother liet. Zijn single It Gets Better werd een enorme hit in Nederland dankzij 3FM, en dus staat hij hier in het flauwe zonnetje vroeg in de middag op exact de juiste plek.

CONCERT
Ryan Shaw, Pinkpop 3FM-stage, zaterdag 29 mei 2010

MUZIEK
Ryan Shaw kent zijn klassiekers. Hij zingt er maar liefst drie, die grofweg aangeven waar hij zichzelf graag positioneert. Eerst Jimmy Cliffs slijper Many Rivers To Cross, halverwege Curtis Mayfields gospelsoulklassieker People Get Ready en tot slot Michael Jacksons Man In The Mirror. Man In The Mirror ja. Voor de een absolute klassieker, voor de ander een kant van de King Of Pop die je beter kunt doodzwijgen. Vooruit, Man In The Mirror, oké, maar Heal The World en Earth Song gaan echt te ver. Ryan Shaw kiest zonder knipogen volmondig voor die hand-in-hand-voor-de-wereld-mentaliteit en prijst MJ ervoor. Als hij het kon betalen had hij waarschijnlijk ook een engel en een wereldbol uit de coulissen neer laten dalen.

PLUS
Een orkaan van een stem, belooft presentator Eric Corton en daar heeft hij gelijk in. Ryan Shaw is simpelweg een goede zanger. Niet meer, maar zeker ook niet minder. Zonder enige moeite kan hij van laag naar hoog, wat hij dan ook niet nalaat. Natuurlijk zijn er de call-and-response momentjes en krijgt Shaw de handjes omhoog. Veel bezoekers laten het zich graag aanleunen, deze muziek waarvoor het positieve maar ook nietszeggende woord 'lekker' bedacht lijkt.

MIN
Maar wat heeft Shaw nog meer te bieden buiten die drie covers, twee korte en niet al te speciale jams en die hit? Niet zo veel eigenlijk. Een nogal clichématig, zalvend liedje genaamd We Got Love, waar de band zelf nogal hard op gaat. Liefde tussen man en vrouw, en God is liefde. Veel liedjes worden ontsierd door lelijke gitaarsolo's en bas-tierelantijntjes. De band is professioneel (een hi-hat vervangen tijdens het spelen? Geen probleem!), maar ook wat passief. Vooral die reusachtige bassist met zijn lome blik, die strak begeleidt, maar de frontman best een schop onder zijn reet mag geven. Mocht het succes aanhouden, dan zou een investering in een blazerssectie geen kwaad kunnen, want saaiheid en eenvormigheid liggen op de loer. En doe me een lol, begin niet aan dat kinderkoor.

CONCLUSIE
Het  verschil tussen een goede zanger en een goede artiest wordt vandaag treffend geïllustreerd. Technisch klopt het helemaal, maar er is met gemak een dozijn soulzangers op te sommen die hun verhaal beter voor elkaar hebben.

CIJFER
5

Meer Ryan Shaw op Pinkpop 2010 op http://pinkpop.vpro.nl/event/Ryan-Shaw.html