Rammstein spuit Pinkpop het gezicht vol

Onverwoestbare Germaanse rockklucht

Tekst Atze de Vrieze, foto's Jelmer de Haas ,

Acht jaar geleden noemde collega Gerard Walhof Rammstein-frontman Till Lindemann een pornobaas die te lang in het vak zit. Dat was een compliment. Vandaag ziet hij eruit als een gepensioneerde mijnwerker die jaren afgezonderd van verse vrouwen in een Oost-Duitse schacht gezeten heeft. Ook dat is een compliment.

Onverwoestbare Germaanse rockklucht

Acht jaar geleden noemde collega Gerard Walhof Rammstein-frontman Till Lindemann een pornobaas die te lang in het vak zit. Dat was een compliment. Vandaag ziet hij eruit als een gepensioneerde mijnwerker die jaren afgezonderd van verse vrouwen in een Oost-Duitse kolenschacht gezeten heeft. Ook dat is een compliment. De lamp die ooit zijn helm sierde zit inmiddels in zijn keel, voorbij de huig. In feite is er in al die jaren weinig veranderd, maar met een groteske rockshow zet Rammstein Pinkpop moeiteloos opnieuw in vuur en vlam.

CONCERT
Rammstein, Pinkpop mainstage, vrijdag 28 mei 2010
 
MUZIEK
De muziek? Verdomd, de muziek. Het is zeker niet zo dat die er niet toe doet. De kale, staccato riffs. De diepe, zware praatzang. Metal zonder vingervlugge solo's, maar met een industriële doemsfeer en een militaristisch marstempo. Met soms ineens een zweem traditionele Duitse volksmuziek. Al jaren een afgerond idioom, dat wel, maar dat is de zwakte van deze hele Pinkpop-editie.

PLUS
Van die marsritmes ga je onwillekeurig toch je rechterhand omhoog steken, merkt ook een jongen in het voorste vak. Na enig aarzelen heft hij ter compensatie ook zijn linker maar. Dat foute randje van Rammstein is niet meer dan opportunistisch geflirt, dat weten we inmiddels al lang, maar het blijft fascinerend. In feite bedrijft Rammstein cabaret met dingen die helemaal niet grappig zijn: pijn, haat, seks. Heel die show is trouwens opportunistisch. Rammstein geeft het volk wat het wil. Met robotachtige preciezie en strakker dan de pyrotechnicus aankan. Opmerkelijk: op zeker moment komt een man midden in het vuurspektakel het podium op gelopen. Ogenschijnlijk iemand uit het publiek die de security genegeerd heeft. Hij vat vlam, kan mooi twee keer heen en weer rennen voor hij getackled en geblust wordt. Oscar voor beste mannelijke bijrol.

MIN
De band heeft twee gezichten. Meest besproken is de onheilspellende, perverse Lindemann, arbeider en burlesque danseres in een. Maar halverwege de set verandert hij in een half afgeschminkte clown met destructieve trekjes.
Belangrijke rol bij die transformatie is weggelegd voor toetsenist Christian "Flake" Lorenz, die eruit ziet alsof hij met zijn parachute in een boom is blijven hangen. Totdat hij het gevecht aan gaat met zijn frontman en omgelegd wordt in een badkuip. Hoe sinister Ich Tu Dir Weh ook klinkt terwijl het vuur van vijftien meter hoog naar beneden stort, ineens verandert Rammstein in John Lantings Theater Van De Lach. Lorenz keert terug als glitterkoning, brengt de rest van het optreden door op een razende loopband en roeit uiteindelijk zelfs nog met een rubberboot over het publiek. Hier staat een band die zichzelf zo hard uitlacht dat je niet zo goed weet of je nou mee moet lachen of niet. En toch heeft die kant van Rammstein ook wel wat. Ter afsluiting neemt Lindemann plaats achter een peniskanon, waarmee hij het gretige publiek de bek bespritzt. We zouden ontevreden naar huis gegaan zijn als ze die inkopper bij de nieuwste hit Pussy ("You've got a pussy, I've got a dick, let's do it quick") overgeslagen hadden. Geen porno zonder cumshot.

CONCLUSIE:
De grootste teleurstelling: die penis was natuurlijk veel te klein om zich te kunnen meten met de status van Rammstein. En eigenlijk had hij dubbelloops moeten zijn.
 
CIJFER:
8

Meer Rammstein op Pinkpop 2010 op http://pinkpop.vpro.nl/event/Rammstein.html