Mando Diao is al sinds 1995 bezig, maar wordt door de meesten nog ervaren als een jonge en nieuwe band. Knap, zeker als je ook nog eens muziek hebt waar jongens op los gaan en meisjes bij kunnen dansen en glijen. Die laatste plaat is niet veel soeps, maar dat zien de heren dan ook in. Nummers van acht jaar oud blijken nog steeds te werken.

CONCERT
Mando Diao, Pinkpop mainstage, zaterdag 29 mei 2010

MUZIEK
Je hebt Mando Diao van voor en van na hun elektronische revolutie. Al impliceert revolutie een vooruitgang en dat was het laatste new wave-geïnspireerde album Give Me Fire niet per se. Het bracht ze wel hun eerste hit Dance With Somebody en daarmee een doorbraak naar festivals als Pinkpop. De gierende bluesrock van toen ze nog leren jasjes droegen in plaats van maatpakken was stukken beter. Dat hebben de heren inmiddels ook door, dus spelen ze voornamelijk nummers van de eerste vier albums die overigens wel worden aangekondigd als 'old school'. Mando Diao is populair in thuisland Zweden, in Oostenrijk, Tsjechië, Duitsland, Japan en in Nederland. Daarbuiten kent werkelijk niemand deze Scandinavische rocktijgers.

PLUS
Mando Diao is al sinds 1995 bezig, maar wordt door de meesten nog ervaren als een jonge en nieuwe band. De voormannen Gustav en Björn ogen ook nog retefris en dankzij de nieuwe muzikale koers leek er ineens een nieuwe band opgestaan. Voordeel is dat er op Pinkpop voor het tweede jaar op rij een geroutineerde band staat met branie en energie. Ze beginnen hun set met een nieuw nummer dat op hun recente Best Of staat. Het bevestigt nogmaals dat ze hun elektronische en swinguitstapjes niet al te serieus nemen. De heren spelen fijne bluesrock voornamelijk van hun eerste twee albums. Nummers als God Knows, The Band of Down in the Past mogen al bijna acht jaar oud zijn, ze doen het nog heel goed. Met gierende orgeltjes, knap gitaarspel en enorm sterke zang. Deze twee beeldbepalers zingen nog alsof er duct tape van hun zak wordt getrokken: met schokkende schouders en pijn in in hun ogen. De Zweden hebben weer drie woorden Engels erbij geleerd en zoeken interactie met het publiek. Dit reageert en tot ver op het veld wordt er gedanst. Als je zelfs een Chuck Berry-original succesvol weet te coveren, doe je iets goed.

MIN
Jammer van het schelle drum- en stemgeluid aan het begin van de set. De geluidsman moest waarschijnlijk nog even pissen. Ook hebbende Zweden iets teveel rock-'n-roll-clichés opgepikt uit vaders platenkast. Maar je moet wat als je vriendjes ABBA luisterden. De nummers van de nieuwe plaat zijn niet zo goed. Dieptepunt in de set is swingnummer Mean Street. Dat hebben deze jongens helemaal niet nodig.

CONCLUSIE
Mando Diao is een degelijke rockmachine. De allerscherpste randjes zijn er vanaf, maar daardoor werkt het nu wel op een festivalweide. Niets vervliegt en de meeste nummers roeren gewoon lekker de onderbuik. Als de meisjes smachtend kijken en de heren luchtgitaar spelen kun je zelfs drie jaar op rij Pinkpop aandoen. Als afsluiter speelt de band dan eindelijk de hit Dance With Somebody. Het publiek springt tot halverwege Megaland en is voor het eerst vandaag even helemaal uit zijn dak gegaan.

CIJFER
7,5

Meer Mando Diao op Pinkpop 2010 op http://pinkpop.vpro.nl/event/Mando-Diao.html