Hét hoogtepunt in de carrière van C-Mon & Kypski moet dat optreden van drie jaar terug op Pinkpop geweest zijn. Na het laatste nummer bleef het publiek minuten lang absurd hard gillen en krijsen om meer, terwijl op het hoofdpodium de afsluitende band al begon. Die hysterie was terecht: de Utrechters speelden er een imponerende, wervelende revueshow, compleet met confettikanon. Kan de band daar overheen? Nu? Ooit?

CONCERT
C-Mon & Kypski, Pinkpop mainstage, zaterdag 29 mei 2010

MUZIEK
C-Mon & Kypski maakt al jaren naam met een potpourri van hiphop, samplepop, scratches, rock, balkan, klezmer en zo'n beetje elk ander genre dat ze voor de voeten komt. Na het succesvolle album Where The Wild Things Are zetten de heren alle gasten op straat. Een logische beslissing. Het waren er nogal wat. Je kunt ze alleen meenemen bij echt grote shows, en de rest van de tijd zul je het toch met zijn vieren moeten doen. Dat resulteerde in We Are Square, het vierde en helaas tot nu toe minste album. De afwezigheid van gastvocalen werd op twee manieren gecompenseerd: bandleden zijn zelf meer gaan zingen (hoewel dat het bepaald hun kracht niet is), en er is een overvloed aan ideeën (maar dat resulteert in weinig echt goede liedjes).

PLUS
Ze zijn er weer! Uit de hoge hoed: de blazers van de Amsterdam Klezmer Band, Benjamin Herman, Kyteman, Fay Lovsky (die zelf een hoge hoed op heeft), drummer Bram Hakkens (van Kyteman's Hiphop Orkest). Het lijkt erop dat C-Mon & Kypski hun zaakje weer op de rails hebben, behalve dan dat iemand de stekker van Fay Lovsky's theremin eruit getrokken heeft. Hoogtepunt is – net als drie jaar terug – Make My Day met Pete Philly. Het is het beste liedje uit het oeuvre, een meezinger, de feelgood hit. Speciaal voor de grote schermen lopen een aantal in rode overall gestoken helpers met grote groene schermen over het podium, waar voor de televisiebeelden visuals op geprojecteerd worden. Een grappige, overvolle, licht chaotische show. Van het nieuwe album blijkt More Is Less het eenvoudigste maar ook best gelukte liedje.

MIN
Hielden ze het maar vaker eenvoudig. Hoe langer de vier samen muziek maken, hoe meer ideeën erbij komen. Diep emotionele songs over het leven en de dood moet je van C-Mon & Kypski niet verwachten, maar dat de verdieping ligt in het volproppen van je muziek is een misvatting. More Is Less, meer is minder, precies. Niet alleen zijn er vaak te veel ideeën, ze zijn ook niet altijd goed. De bailefunk track met een lenige, in roze gestoken dame bijvoorbeeld is geen succes, en met de psychedelische rock met groteske gitaarsolo die erop volgt gaan ze buiten hun boekje. Die dubbele gitaar is hét symbool. Hoe mooi en praktisch en rock-'n-roll dat ding ook is, doe hem weg!

CONCLUSIE
In het Circus C-Mon & Kypski waren de vier kernleden zelf eigenlijk niet de acrobaten, maar de spreekstalmeesters. Die rol ligt ze, bleek ook bij VPRO's Nederpopshow. Even hebben ze zelf aan de trapeze gehangen, nu rijdt weer iemand anders met de eenwieler over het podium. But then again, de beslissing om nu eens wat anders te willen dan die bonte gekkigheid was heel goed te begrijpen. Kortom: er staat een hele grote muur voor C-Mon & Kypski, en het lukt ze niet om die te slechten.

CIJFER
7-

Meer C-Mon & Kypski op Pinkpop 2010 op