Niks geen gepriegel met neuzelige minimal, maar gewoon dik bonkende beats en even hard stuiterende mensen in Paradiso op zaterdag. De gemene deler is electro en die wordt in vele vormen uitgevent. De meeste goed op smaak en álle met feestgarantie. Het tijdschema kan driemaal de prullenbak in en buiten staan bezoekers urenlang in de rij. In hun T-shirt, want ze hebben al begrepen dat de garderobe vol is. Binnen kan het organisatorische zooitje de pret niet bederven, een stroomstoring tijdens de hoofdact lukt dat wel. Maar na een half uur boegeroep en een bier(glas)regen feest men gretig verder.

Het begint allemaal met de al weken uitverkochte avondshow van Hot Chip. De organisatie wil na afloop meer ombouwtijd in de grote zaal en schuift alle shows een uur door. Op de dag zelf gooit ze het schema nog tweemaal om en dan blijkt dat Nobody Beats The Drum (NBTD) de nacht aftrapt om 0.15 uur, terwijl de deuren pas een kwartier later openen. Lange rijen vormen zich in de vrieskou voor Paradiso en veel fans klagen dan ook dat ze de eerste shows missen.

In de bovenzaal is het wel warm en zweterig en vanaf het moment dat NBTD het podium beklimt, is het feest aan. Op nieuwe apparatuur (bijna alle oude schijnt kapot te zijn) gooit het trio de schuiven vol open voor vooral nieuwe nummers. Die zijn er zat, want NBTD brengt maandelijks een nieuwe ep uit: 11 maart verschijnt Dirty Monkey op Bmkltsch Rcrds. Het lijkt alsof de groep wat meer lucht in de set heeft gebouwd en de pompende electro- en breakbeats brengen zo de ene na de andere climax. Vj Rogier gaat los op drie schermen en zijn bijzondere nieuwe clip vormt een mooie afsluiting.

Dem Slackers trakteert in de grote zaal op een mix van drum 'n bass, electro en breaks die bij vlagen erg in your face is, maar veelal toch niet veel meer om het lijf heeft dan wat Beesmunt Soundsystem in de kelder biedt. In de bovenzaal weet het jonge, gretige Mightyfools de lijn van NBTD beter vast te houden, maar Andy Samin en Jelle Keizer tappen daarvoor wel uit bredere en meer poppy vaatjes. Niks mis mee, het werkt als een bezetene en de Nederlanders beginnen niet voor niks eind deze maand aan een Noord-Amerikaanse tour van drie weken.

De grote zaal is totaal volgestroomd in afwachting van The Bloody Beetroots, en ondertussen toont Dem Slackers lef en skills: Het Utrechtse producersduo legt rustig Take On Me van A-ha op en krijgt ook met een electro-beuker met Dire Straits-sample de massa plat. Ze krijgen alle ruimte, want de Italiaanse live-act laat nogal op zich wachten. Twintig minuten staan de vele fans al te trappelen en in de zaal wordt de bende alsmaar groter. Als de gemaskerde Beetroots bandieten opkomen ontploft Paradiso bijkans. Rave, electro-beats en de brullende Sir Bob Rifo peppen de zaal verder op.

Een grote deceptie dreigt als na een kwartier een stroomstoring in de p.a. de set lam legt. Het publiek reageert woedend, schreeuwt het uit ("We want blood!") en neemt podium en technici onder vuur met (plastic) glazen. Een half uur later is het opgelost. Wat volgt is zo lomp als een Aux Raus-show en minstens zo effectief. Opvallend, want de klassiek geschoolde Rifo integreert ook gezapige pianoloopjes en schrijnend veel snerpende synths in de set. Het live-drumwerk stelt weinig voor en de hele show lijkt vooral op uiterlijk vertoon, overstuurd Teutoons stampwerk en veel punky geschreeuw te drijven. Paradiso maalt er niet om en gaat van voor naar achter tot bovenin zeldzaam los op The Beetroots.

Mumbai Science is van een ander kaliber: geen show, maar een kneiterharde dj-set. Het Belgische duo brengt 29 maart hun eerste EP uit op het label van de befaamde Dr. Lektroluv. De ravende electro-techno is wel een stuk fermer dan wat de groene electro-Vlaming zelf serveert, wat meer rechttoe rechtaan en een tikkeltje veel van hetzelfde ook. RipTide hamert flink door in de grote zaal met kolossaal klinkende hardcore electro, freaky, overstuurd en bruut gelardeerd met industriële samples uit de machinefabriek. Het publiek reageert amper, is wellicht murw gebeukt door de Italiaanse Beetroots of staat op Boemklatsch te wachten. 

Het zit het Utrechtse beats-collectief niet mee. Zonde omdat deze 5 Days Off party powered by Boemklatsch is en tevens een showcase van de eigen Bmkltsch Rcrds stal. Het eerste artiestenalbum is echter niet op tijd af (wordt nu 16 april in Paradiso gepresenteerd) en de avond wordt geplaagd door miskleunen en pech. Ook het ombouwen duurt eindeloos. Zo lang dat de gastheren zelf pas na 5.00 uur de grote zaal mogen platdraaien. Hoe dan ook: het was een verdomd chaotisch feestje, maar wel uitbundig en hard.