Vlieland kent iets meer dan duizend inwoners. Vorig jaar stonden er ineens vijfduizend man extra op het bescheiden Waddeneiland. Dit jaar komen er nog meer muziekliefhebbers naar de tweede editie van het festival Into The Great Wide Open. De pendeldienst zet zelfs extra veerboten in om alle bezoekers en artiesten te kunnen vervoeren voor drie dagen goede muziek en lekker eten op een prachtig eiland.

Eén van de headliners deze editie is de Canadese indierockband Wolf Parade uit Montreal. Dit jaar brachten ze hun derde album Expo 86 uit. ‘Onze energie komt uit het optreden, niet uit een mp3.’

Zanger Dan Boeckner en drummer Arlen Thompson vertellen hoe ze weer genieten van het samenzijn van de band. ‘We hebben een jaar pauze genomen om met onze zijprojecten te toeren en nieuwe ideeën op te doen,’ vertelt Boeckner. ‘We gingen uit elkaar met een basaal idee over wat voor plaat we wilden maken. Toen we elkaar weer terugzagen hadden we allemaal zin om er mee aan de slag te gaan. We zouden weer een echte rockplaat maken, en zo geschiedde.’ Toch moet gezegd dat Wolf Parade met de eerste twee platen opviel door vernieuwing en creatieve nummers. Dit in combinatie met de typische dubbelzang van Boeckner en Spencer Krug maakte van de band één van de voorlopers van de florerende Canadese indiescene.

Naast Wolf Parade is Arcade Fire natuurlijk een van de bekende namen uit Canada. Maar op Into The Great Wide Open komen ook landgenoten Timber Timbre en Caribou langs. Toch noemen de heren van Wolf Parade hun land maar klein en muzikaal bekrompen. Thompson: ‘Je kent iedereen die met iets interessants bezig is. Veel mainstream Canadese muziek is verschrikkelijk. Op de nationale radio draaien ze al jaren Celine Dion, Nickelback en alle verschrikkelijke acts in hun slipstream. Het voordeel is dat er daardoor een tegengeluid is ontstaan in de vorm van vele sterke indiebands.’ Boeckner legt uit dat er maar weinig interessante platenzaken waren in zijn jeugd. ‘De enige bands die je tof vindt, zijn de bands van je vrienden. Je wordt dus aangestoken door elkaars creativiteit en er ontstond een weelderige alternatieve muziekscene. Alle vier de leden van Wolf Parade hebben in tien of vijftien andere bands gezeten, of toeren er nog steeds mee.’

‘We hebben nooit een hit hoeven schrijven,’ zegt Boeckner met een glimlach. ‘Zoveel bands kunnen enkel bestaan bij de gratie van een hit per album. Wij hebben de mazzel dat mensen naar ons blijven komen ondanks dat we gewoon maken wat goed voelt. We hebben nooit een dure producer er bij hoeven halen en maken nog steeds nummers van zeven minuten. We maken enkel esthetische en inhoudelijke keuzes en hebben het geluk dat de aanhang alleen maar blijft groeien.’ In andere tijden zou Wolf Parade een grote band zijn die rond deze tijd begon te bouwen aan een pensioen. Nu men bijna geen cd’s meer koopt zal de band moeten blijven toeren. Gelukkig is dat wat de Canadezen het liefst doen. Thompson: ‘Zelfs tijdens een slechte show heb ik nog een pretty fucking good time. Onze kracht is een goede show. Die energie haal je niet uit een mp3 of cd. De keerzijde is het slopende ritme van een tour.’ Of zoals Boeckner het samenvat: ‘Er zijn altijd bars om naar toe te gaan, altijd drankjes die op moeten.’

Boeckner en Thompson komen uit een punkrockscene. De andere twee, Spencer Krug en gitarist Dante DeCaro hebben een artrock achtergrond. Deze combinatie van rudimentaire onderbuikrock en creativiteit werd in 2006 beloont met diverse nominaties voor het debuutalbum Apologies to the Queen Mary. Opvolger At Mount Zoomer bevatte veel progrock en moeilijke structuren. Nu keert de band weer terug naar de basis met elf ijzersterke liedjes. Live speelt de band ook oude nummers, maar wel in de stijl van het nieuwe werk. Boeckner: ‘We luisteren nooit naar onze albums. Wanneer we, zoals voor deze tour, een oud nummer willen spelen doen we dat uit het achterhoofd. Dan ontstaat er een nieuwe versie van een oud nummer waardoor het qua geluid ook in de nieuwe set past.’ In de begindagen durfden de twee schrijvers van de band niet over hun teksten te praten. ‘Het voelde als in TL-licht je broek laten zakken voor je bandleden,’ lacht Boeckner. ‘Nu voelen Spencer en ik ons zekerder over de woorden en kunnen we er meer over uitwijden. We praten meer dan ooit binnen Wolf Parade. Ik zie ons ook nog jaren door gaan. Het is hard werken en hopen dat men je blijft volgen.’

Beluister het album Expo 86 en vele andere platen op de speciale Great Wide Open Luisterpaal.