Voor het circus losbarst vast je evenwicht vinden en leren accepteren dat de Lowlandslucht stinkt bij het intens traag in- en uitademen dat t'ai chi van je vergt.

'Een grote omhelzing' zucht de T'ai chi instructrice, een Jomanda-achtige gestalte in het midden van Lima-tent. Iedereen strekt zijn armen wijd uit. Vroege vogels - het begint om half elf - hebben zich evenwichtig verspreid op het veld. Schoenen mogen aanblijven. Rechtop staand met je voeten evenwijdig merk je dat de roerige nacht nog door je heen golft. 'Vind die ruimte tussen je gedachten.' Met gesloten ogen probeer je het circus om je heen te vergeten. Je wordt steeds minder wiebelig. Een zangeres, een gitarist en een toetsenist geven het een trage muzikale omlijsting, vreemd genoeg niet Oosters. Bij inademen moet je denken aan de natuur en de mensen om je heen en daarbij je armen openen. Hierbij zou je wel de ruimte tussen je gedachten willen vinden, maar het parfum van gras, bier en zweet dat uit de Flevoklei dampt verhindert dit. Bij uitademen - lángzaam! - keren je handen terug naar je buik. 'Honderd procent in jezelf...'

In China is T'ai Chi een breed gedragen ochtendritueel, hier op Lowlands is het zo gedrenkt in New Age dat het moeilijk serieus te nemen valt. ' Open langzaam je ogen en voel die innerlijk glimlach.' Ik grinnik innerlijk tijdens de fijne lange stilte waarmee het eindigt.

Meer Lowlands op de speciale festivalsite

Een bijdrage van DORST, het nieuwe jongerenmagazine van de VPRO