De festivalsetting van Lowlands zou eigenlijk het ideale decor voor gelegenheidsproject Broken Bells moeten zijn. De ontmoeting van kopstukken James Mercer (The Shins) en Brian Burton (Danger Mouse) op Roskilde festival was immers de aanleiding om de handen ineen te slaan. Het resultaat is inmiddels te beluisteren op het aangename popalbum Broken Bells. Vandaag werd echter duidelijk dat de band waarschijnlijk beter tot zijn recht komt op een kleine poppodium dan in die hele grote Alpha tent.

CONCERT
Broken Bells, Lowlands Alpha, vrijdag 20 augustus 2010
 
MUZIEK
Alleskunner Burton / Danger Mouse werd bekend met zijn Grey Album waarop hij The White Album van The Beatles samen met The Black Album van Jay Z in een blender smeet. Bij Broken Bells laat hij horen dat er meer van The Beatles in zijn bloed zit. Verder overheerst het geluid van luchtige westcoastpop zoals we dat van The Beach Boys kennen. En dankzij de stem van Mercer is het gebogen, snikkende stemgeluid dat we van The Shins natuurlijk nooit ver weg. Kortom: melodische, meerstemmige zoete popmuziek zonder opsmuk waar soms op gedanst kan worden. Maar meestal blijft het bij meeknikken.
  
PLUS
Dat het bij de ontmoeting van de twee liefde op het eerste gezicht was, wordt vanmiddag duidelijk. Vooral als ze na de set van drie kwartier gebroederlijk met de armen om elkaar heen het podium verlaten. Muzikaal is alles ook dik voor elkaar. Burton speelt prachtig Rhodes-orgel, gitaar en hij drumt. De veelkoppige begeleidingsband (zien we daar Shins-leden?) legt, net als Mercer zelf, een foutloos parcours af.  De zang vliegt nergens uit de bocht, het drumboxje vormt een mooie combinatie met de live drums en ook al staat er heel wat apparatuur op het podium, er blijft genoeg lucht om de muziek lekker te laten ademen. De balans tussen liedjesman Mercer en beatmaker Burton is perfect.

MIN
De jongens van Broken Bells zijn zo keurig, dat je ze gerust bij je oma op de koffie kunt uitnodigen. Gevaar is ver te zoeken en het niets-aan-de-hand-geluid van de band zorgt er voor dat het publiek massaal het aangename zonnetje buiten de Alpha verkiest boven het poppetjesstilleven dat op het podium staat.  Want hoe vaak Butron ook van instrument wisselt, er gebeurt niets dat de aandacht weet vast te houden. De muziek van Broken Bells is te intiem voor de megahal die de Alpha is. Sterker, het album veelt eigenlijk geen daglicht. Liever de band in een klein zaaltje of het album, thuis over de speakers met een flesje wijn erbij. En dat Mercers gloednieuwe Ray-Ban nooit de neus verlaat helpt natuurlijk ook niet.

CONCLUSIE
Even voor de duidelijkheid: hier spreekt een groot Shins-fan. En ook voor Danger Mouse gingen eerder de duimen omhoog. En Broken Bells is een prachtig album. Maar helaas werkt de combinatie niet in de hitte van een veel te grote Alpha tent. Een dikke foei voor de programmeur!

CIJFER:
5

Meer Lowlands op de speciale festivalsite