Zes jaar na zijn vorige optreden begon technoproducer Richie Hawtin in maart dit jaar met een nieuwe tour onder de artiestennaam Plastikman, volgens zijn eigen website vooral bedoeld om nieuwe software voor 'visual architecture' en 'interactive technology' te tonen aan het publiek. Dat blijkt geen ijdele reclamepraat: vrijwel zijn hele optreden is hij zelf niet te zien, maar moet het publiek naar een projectiescherm kijken dat om zijn apparatuur heen gebouwd is.

CONCERT
Richie Hawtin presents Plastikman, Lowlands Bravo, zaterdag 21 augustus 2010

MUZIEK
Abstracte, smeulende, soms naar ambient neigende minimale techno van technoproducer Richie Hawtin. Tussen 1993 en 2004 verschenen vijf albums onder die naam, daarna hield hij er (voorlopig?) mee op. Deze tour bestaat nadrukkelijk uit 're-imaginations', dus echt nieuwe muziek krijgen we niet te horen.

PLUS
Het geluid is goed, en Hawtin bouwt zijn set voorbeeldig op. Hij opent met 'Ask Yourself'', het langzame en dreigende openingsnummer van het laatste Plastikman-album Closer uit 2003 met onheilspellende voice-over ('I hear everything, those aren't voices in your head'). Vanaf daar wordt het tempo heel langzaam opgevoerd, via een soort proto-dubstep, richting acid en meer dansbare techno. Er zijn wat versieringen in de vorm van stemmen, geluidseffecten en melodieën, maar een groot gedeelte van de tijd hoor je vooral bas en percussie. Door genoeg subtiele variatie wordt dat niet saai, ook niet omdat de projecties op het scherm erg indrukwekkend zijn. Kabbelend tijdens de rustige nummers, stroboscopisch en opgefokt in de drukke. IPhone-bezitters kunnen met een speciale Plastikman-app die projecties beïnvloeden, maar voor iemand met een Samsung uit 2005 (zoals ondergetekende) biedt het zo ook al genoeg vermaak.

MIN
De Plastikman-set wordt netjes afgebouwd, en dan gaat ineens het licht op het podium aan en staat Richie vooraan op het podium, achter een stuk apparatuur. Hij steekt zijn vuist op, zwaait naar het publiek en knalt er een stuk horkerige beuktechno in die wel in heel schril contrast staat met de subtiele voorstelling ervoor. Waarom? Een victory lap? Een stukje troost voor de bezoekers die het allemaal afgelopen uur wel erg rustig vonden? Of voor hen die hun held ook nog even vijf minuten willen zien?

CONCLUSIE
Mooie show, mooie beelden, mooie muziek - op dat laatste nummer na. Zo goed zelfs, dat het hongerig maakt naar echt nieuw werk onder de Plastikman-naam. Richie, aan het werk!

CIJFER
8