De immer bewegende Imelda May houdt de boel goed op gang. Het voorstuwende rockabilly ritme wordt soms nog eens lekker aangedikt door de drummer. 

CONCERT
Imelda May, Lowlands Lima, vrijdag 20 augustus 2010

MUZIEK
Als je vergeet waar je bent en je ziet Imelda May en haar band spelen dan waan je je in een andere tijd, niet alleen door de muziek maar ook door de kleding, de stijl en haar typische stem. May heeft in de loop van de jaren gewerkt aan haar stem en dat kun je merken. Vol overtuiging zingt over de hell, sneaky freaks en pschyco's. Ze is ook voortdurend in beweging met haar armen links, rechts in de lucht, vertelt ze haar verhaal. Ze geeft de ruimte aan de gitarist die vette solo's weet te brengen. Naast het zingen speelt May af en toe op de tamboerijn, wat soms een Motown-effect geeft. De contrabassist krijgt slechts in één nummer de ruimte om zijn swingende noten te laten dansen. De drums is superstrak en soms schiet-ie uit door net even wat aan te dikken. Heerlijk is dat.
 
PLUS
Gesmeerde show waarin May met haar stem een bijzondere sfeer weet op te wekken.

MIN
De achtergrond-uuhs en -aah's zijn een beetje laf, ook de solo's van de trompettist zijn zwak en overbodig. Ook de versie van Soft Cells 'Tainted Love' is gewoon tijdvulling.

CONCLUSIE
Als je niet van rockabilly houdt dan is de kans groot dat de verveling snel toeslaat. May en haar band zijn echter boeiend genoeg om erbij te blijven. Jammer dat er weinig echte rockabillyfans in het publiek stonden, die hadden de show kunnen opfleuren met rock-'n-dance.

CIJFER
7

Meer Lowlands op de speciale festivalsite