Mark Lanegan zingt zijn liedjes onverstoorbaar, zoekt geen contact met publiek, maar dwingt toch respect af.

CONCERT
Mark Lanegan, Lowlands Lima, vrijdag 20 augustus 2010
 
MUZIEK
Voor het relatief kleine podium Lima is haast geen plek meer vrij. Het publiek is uitgerukt voor een living legend van de grunge: Mark Lanegan, ex-frontman van de Screaming Trees. Sinds een jaar of tien zingt hij in verschillende bezettingen. Al paar jaar heeft hij geen album meer uitgebracht. En hoewel Lanegan zeker in het begin bijna geen bekende liedjes zingt, luisteren de mensen vol aandacht. Lanegans stem is nog behoorlijk flexibel: volstrekt doorrookt en doordrugst, en daarbij zo ruw als schuurpapier. Af en toe horen we nog de grunge, maar over het algemeen is het echt singer-songwriter, met wat invloeden uit de roots en blues. Lanegan wordt begeleid door alleen een gitarist.
 
PLUS
Mark Lanegan zingt zijn nummers met overgave. In elke toon, klank, woord schuilen verdriet en hoop. We horen dat hij een zwaar leven heeft gehad. Hij kruipt helemaal in zijn songs. En als hij wordt getroffen door een technische storing, komt hij daarna weer het podium - met een klein beetje tegenzin, zo lijkt het - op om zijn set af te maken. Onder luid gejoel. Maar zodra de muziek begint, luisteren de meesten zwijgend en vol aandacht.

MIN
Toch weet Lanegan nergens echt te betoveren. Hij ratelt zijn songs een beetje af. Als een lied is afgelopen, gaat hij direct daarna verder met het volgende. Zonder enige vorm van contact met het publiek. In de tracks zit ook weinig variatie.

CONCLUSIE
Melancholieke, verstilde, maar ook hoopvolle muziek in kleine bezetting. Luistermuziek voor de liefhebber.
 
CIJFER:
7