Fronsende diesel Admiral Freebee rijdt zichzelf in de wielen

Getergd slot verraadt sluimerende frustratie

door Ingmar Griffioen, foto's Tim van Veen ,

Dit is de eerste keer dat we de India niet vol zien vlak voor een optreden. Admiral Freebee speelt dan ook tegelijk met de megahype Mumford & Sons. Wellicht dat de Vlaamse admiraal daarom wat fronsend kijkt en er niet zoveel goesting in lijkt te hebben.

Getergd slot verraadt sluimerende frustratie

Dit is de eerste keer dat we de India niet vol zien vlak voor een optreden. Admiral Freebee staat dan ook tegelijk met de megahype Mumford & Sons geprogrammeerd. Wellicht dat de Vlaamse admiraal daarom wat fronsend kijkt en er niet zoveel goesting in lijkt te hebben.

CONCERT
Admiral Freebee, Lowlands India, zaterdag 21 augustus 2010

MUZIEK
Rootsy songwriter-spul en gitaarrock, op Amerikaanse leest geschoeid, van de band rond Antwerpenaar Tom van Laere.

PLUS
Samenzang uit vijf kelen en dat dan zuiver laten klinken; dat is niet zo makkelijk. Admiral Freebee speelt het al in het openingsnummer klaar en het is ook niet de laatste maal dat de uitstekende begeleidingsband met Flip Kowlier op bas haar kunnen etaleert. Ook het slidegitaar- en pedal steel-spel is een verademing. Je als Belg bekwamen in oprechte en accentloze Amerikaanse rootsrock en songwriter-repertoire is knap. Dat dan vervolgens op je vierde plaat op geloofwaardige wijze verder aankleden met gitaren, seventies- en nineties-citaten is dat evenzeer.

MIN
Die lange gozer staat hinderlijk hard op zijn trom en gitaar te hengsten en hoort echt niet zo prominent naar voren te komen. Van Laere oogt en acteert wat verongelijkt of is het vermoeid? Zijn anekdotes zijn niet grappig en duren het publiek te lang. "Speuluh" is dan al gauw het devies, zeker op een festival. Maar het irriteert de Vlamig, hij voelt zich onbegrepen, niet gewaardeerd. En dat uit zich eerst in een rommelig en ongeconcentreerd vervolg van de set. Halverwege kiezen veel bezoekers wijselijk voor alternatieven en missen zo hoe die sluimerende frustratie oplaait in een getergd einde.

CONCLUSIE
De admiraal schrijft al vier albums lang goede songs. Het pakkende Always On The Run is alsof The Stones en INXS het podium delen en Van Laere met een Jagger-swagger behept is. Maar het is allemaal - ook live - goed doch niet bijzonder. Admiral Freebee is als een degelijke diesel die steeds beter gaat rijden, maar nooit die gewilde sportbolide wordt. Zo zien wij de door de Admiraal aangekondigde grote stap: "Wij waren Admiral Freebee en dit was onze Nederlandse doorbraak, dankzij jullie!" dan ook niet gebeuren.

CIJFER
6,5

Meer Lowlands op de speciale festivalsite