Caribou is de zonnekoning van de X-Ray

Dubbele kick en snare spelen centrale rol in loom dansfeestje

door Sander Kerkhof, foto's Nick Helderman ,

Sun, sun, sun, sun tot in de oneindigheid. Vijftien draaiende spiegelbollen en een overvolle, gretige minimassa. Caribou vertaalt de hits van het album 'Swim' slim naar een krachtige en zeer dansbare festivalset.

Dubbele kick en snare spelen centrale rol in loom dansfeestje

Sun, sun, sun, sun tot in de oneindigheid. Vijftien draaiende spiegelbollen en een gretige minimassa dansen de eerste Lowlandsavond in. Caribou vertaalt de hits van het album Swim slim naar een krachtige en zeer dansbare festivalset.

CONCERT
Caribou, Lowlands X-Ray, vrijdag 20 augustus 2010
 
MUZIEK
Uit Canada, voorheen bekend als Manitoba. Dan Snaith, afgestudeerde wiskundige, lijkt met het laatste Caribou album Swim de weg naar mainstreamsucces voorzichtig te hebben gevonden. Live, als viermansband, levert dat een combinatie op tussen psychedelische sixtiespop en Dekmantelhouse.
  
PLUS
Arjen Robben-lookalike Dan Snaith plaatst 'Odessa' en 'Sun', de hits van het album Swim, strategisch in het midden en aan het einde van de set. 'Odessa' is het The Whitest Boy Alive / Arthur Russell-achtige hitje van Caribou en 'Sun' is de psychedelische parel, loom maar stuwend als deze Lowlands vrijdagavond, waar de zon vandaag al zorgde voor roodverbrande koppen en de belofte van een perfecte eerste festivaldag al inloste. 'Sun', vandaag in de extended versie, is de grootse, haast Underworld-achtige, afsluiter.
 
MIN
Caribou heeft sinds de release van Swim ook in Nederland snel aan populariteit gewonnen. De X-Ray blijkt al ruim voor het optreden te klein. De India zou waarschijnlijk ook wel vol hebben gestaan. De muziek van Caribou heeft het ook niet in zich om iedereen aan zich te binden. Halverwege de set zorgt een lang instrumentaal stuk voor een kleine leegloop. Ook het geluid laat af en toe een beetje te wensen over. Snaith heeft duidelijk de meeste lol als hij zelf als tweede drummer op de tel meeslaat. Het levert, behalve extra power qua geluid en een mooi visueel spel, muzikaal niet zo heel veel extra op.

CONCLUSIE
Het klinkt altijd zo lelijk, dat ‘spelplezier’ maar bij de constante glimlach op Dan Snaith’s gezicht sprak boekdelen. Caribou voelde zich thuis in de zweterige X-Ray, die eigenlijk te klein was. Een psychedelische Lowlandsminitrip met euforische afsluiter. Sun, sun, sun, sun, sun tot in de oneindigheid van het weekend graag,

CIJFER:
8

Meer Lowlands op de speciale festivalsite