Blood Red Shoes levert iets teveel van het goede

Tweemansorkest vergt veel van de luisteraar

Robert Lagendijk ,

Blood Red Shoes speelde Lowlands al eerder plat. Vandaag is de tent wel een stuk groter. Met z’n tweeën in die grote Grolsch-tent gaan staan, je moet maar durven. Maar na de eerste tonen komen de Lowlandsbezoekers op de tent af als mieren op de strooppot.

Tweemansorkest vergt veel van de luisteraar

Blood Red Shoes speelde Lowlands al eerder plat. Vandaag is de tent wel een stuk groter. Met z’n tweeën in die grote Grolsch-tent gaan staan, je moet maar durven. Maar na de eerste tonen komen de Lowlandsbezoekers op de tent af als mieren op de strooppot.

CONCERT
Blood Red Shoes, Lowlands Grolsch, zaterdag 21 augustus 2010
 
MUZIEK
New wave meets punkrock meets artrock van twee knapperds uit het Engelse Brighton. Laura-Mary Carter (met wapperend haar) speelt gitaar en Steven Ansell (groene Bambi-ogen en blond piekerig haar) zit achter de drums. Een soort White Stripes dus? Nope! Het duo heeft flink van de eighties uit pappies platenkast gesnoept. Maar naast Devo-, Cure- en Siouxsie-invloeden, horen we ook Nirvana en Franz Ferdinand.  

PLUS
Bijna ieder nummer begint magistraal vanaf het moment dat Ansell zich met een groot gebaar op zijn bekkens stort. En Carter is echt meer dan een mooi koppie, ze kan zich meten met de besten. Hard, strak, opzwepend, verrassend, inventief, rockend en met swing, Blood Red Shoes is van vele markten thuis. Dat ze afwisselend de puike zang – met lekker veel meeschreeuw koortjes - voor hun rekening nemen is een dikke pré. Verbazingwekkend hoe je, door efficiënt muziek te maken, met minimale middelen zo’n vette orkestrale sound kunt maken.  

MIN
En toch zouden de twee wel een paar extra mannetjes op het podium kunnen gebruiken. Want in tegenstelling tot bijvoorbeeld The White Stripes, die minimalisme tot kunst hebben verheven, zoekt Blood Red Shoes het juist in het grote gebaar. En dat is knap lastig als je maar met z’n tweetjes bent. Hoe langer ze spelen, hoe meer alle nummers op elkaar gaan lijken. Een half uurtje was perfect geweest, een uur is veel te lang. Zonde, want het eenheidsworstgevoel dat de bezoeker na de laatste dreun bekruipt is eigenlijk onterecht. Maar het gehoor heeft ook z’n grenzen. O, en Ansell, die vibrato hoeft niet in ieder woord dat je zingt.

CONCLUSIE
Blood Red Shoes is in staat om aardig wat hitjes te schrijven. Luister de twee albums er maar op na. Maar waar de muziek thuis prima te doseren is, is het optreden van een uur in de Grolsch een flinke kluif.

CIJFER:
7.5

Meer Lowlands op de speciale festivalsite