Blink-182: alleen de knipoog is punk

Gemaakt recalcitrant, niet grappig, wel een feestje

door Ingmar Griffioen, foto's Tim van Veen ,

Zanger-gitarist Tom DeLonge doet een moonwalk, bassist Mark Hoppus houdt even in en waarschuwt: 'Here comes the bridge!' Grappenmakers, dat zijn ze bij Blink-182, maar wel lolbroekies van midden dertig die al knipogend de Lowlands-vrijdag headlinen.

Gemaakt recalcitrant, niet grappig, wel een feestje

Zanger-gitarist Tom DeLonge doet een moonwalk, bassist Mark Hoppus houdt even in en waarschuwt: 'Here comes the bridge!' Grappenmakers, dat zijn ze bij Blink-182, maar wel lolbroekies van midden dertig die al knipogend door hun set snellen en toch maar mooi de Lowlands-vrijdag headlinen.

CONCERT
Blink-182, Lowlands Alpha, vrijdag 20 augustus 2010

MUZIEK
Pop- en pretpunk van de kolderieke soort  met humor als enige pretentie.

PLUS
Tien minuten in de show biecht Hoppus op: 'We played many shows but this one is the very best.' DeLonge vult aan: 'I've been hard for seven days, but this is the hardest I've been.' Nee, van subtilitieit kun je de heren niet beschuldigen. Toch een goede headliner dat Blink-182. Als je de Alpha van voor naar achter aan het meezingen krijgt, terwijl je jezelf zo overduidelijk niet serieus neemt en als je zo'n 15.000 man laat juichen omdat je je veters strikt, dan weet je wat dit publiek nodig heeft en heb je het voor elkaar. En drummer Travis Barker zit er best strak op los te meppen.

MIN
Goede poppunk drijft niet zelden op sterke samenzang, Blink-182 weet dat echter te verknallen. De samenzang is zelfs in 'What's My Age Again' niet alleen vals, maar ook belabberd getimed. En zo messcherp als in de beginjaren wordt die punk al lang niet meer opgediend. Die recalcitrante houding is zó geacteerd. En de heren draaien overduidelijk een riedeltje af. Dit is de zoveelste show waarbij Hoppus net voor de toegift grapt: 'Thank you; we'll see you in a few minutes.' Grappen over vreemd ruikende sigaretten slaan ook niet echt aan, de stunt met het opstijgende drumstel is leuk, maar evenals de drum- en bassolo weinig verheffend. Eigenlijk maakt de lichtshow nog het meeste indruk.

CONCLUSIE
Blink mag er een potje van maken. De heren beschikken over meerdere poppunk-anthems en koppen die show helemaal in. De vraag of ze nog relevant zijn, zeven jaar na het laatste album, wordt door de afgeladen Alpha volmondig gelogenstraft. Ze hebben zelf een uur lang lol on stage en strijken een zak geld op, dus wie lacht er het laatst? Blink-182 is geen band waar nog rek in zit. Met een tegenbeweging hebben de drie Californiërs ook weinig te maken. Hebben we hier een punkrock of een rock-'n-rollshow, wat DeLonge beweert? Nope. Was het grappig? Niet echt. Een feestje? Check! En de climax was anti, dat dan weer wel.

CIJFER:
6

Meer Lowlands op de speciale festivalsite