"I know how it all ends", zingt Jonathan Everything. Soms helpt het om een album in omgekeerde volgorde te beluisteren. Niet achterstevoren, in een zoektocht naar verborgen boodschappen, maar van track 12 naar 1. Met zo'n bandnaam moet dat ook kunnen. Man Alive begint in dat geval met de knappe afsluiter Weights. Als er iets is wat EE heeft weten te voorkomen is het juist voorspelbaarheid. Voor groot mainstreamsucces is EE waarschijnlijk net te ingewikkeld, maar Man Alive is wel één van de beste Britse debuutalbums van 2010.

Everything Everything, niet vernoemd naar het gelijknamige Underworld live-album, werd dankzij uitstekende optredens tijdens London Calling en Motel Mozaique ook hier in Nederland al een tijdje in de gaten gehouden. Het heeft even geduurd voordat de Mancunians hun geweldige singles Sufragette Sufragette en Photoshop Handsome een vervolg gaven met een volledig album. Net als My KZ, Your BF, nu opnieuw uitgebracht als single, vinden die eerste singles een plek op Man Alive. Het zijn de nummers die er ook nu in eerste instantie uitspringen. Typisch Britse hoekige uptempo popsongs met staccato zang die herinneren aan de beste momenten van The Futureheads en Maxïmo Park.

Ze zijn slim verdeeld over Man Alive. My KZ, Your BF als binnenlokkertje en de andere twee als snel van kleur veranderdende toverballenpopliedjes in het midden van de plaat. Het getuigt ook van durf. Menig band zou meteen al zijn kruit verschieten. Man Alive herbergt echter een overdaad aan ideeën. Gelukkig zijn die, op enkele overvolle muzikale kruispunten na, vrij goed gedoseerd. Qwerty Finger, met fijne handclaps, 80s synths en een onverstaanbaar, maar heerlijk overdreven refrein, is een volgende potentiële single. Schoolin' overtuigt als midtempo ratelaar met een grappig fluitje. Het verwachtingsvolle Final Form knipoogt, en niet eens stiekem, naar Coldplay. De enige echte misser is Nasa On Your Side, waar het slijmerige Chris Martin gehalte wel erg hoog is. 

Dieren zijn de laatste tijd erg populair op albumcovers. Vorige week nog kwamen The Klaxons met een fijn gefotofuckte kat als ruimtevaarder. EE doet het weer net iets anders met een variatie op de klassieke huilende wolf in het maanlicht. Het beest wordt hier vervangen door een een vredig vosje dat gefotoshopt is voor een kunstmaanlicht. Daardoorheen een weinig subtiele digitale storing en stuk diapositief (?) beeld. Het geluid van de huilende wolf is alom bekend, maar het geluid dat vossen 's nachts voortbrengen is vaak nog angstaanjagender en gespeend van iedere romantiek.

Het is alvast een subtiele waarschuwing voor eenieder die niet tegen extreem hoge vocalen kan. De stembanden van Everything Everything zanger Jonathan schieten namelijk zonder waarschuwing tegen het plafond. Enkele bandleden kennen elkaar van de middelbare school, waar ze samen al eens speelden in een schoolmusicalversie van Grease. De grote vraag is of zanger Jonathan daarin als vertolker van John Travolta zijn indrukwekkende kopstem ontdekte. Of misschien was hij zelfs gecast als Sandy. Vocale gymnastiek en lekker dik aangezette Queen koortjes, je moet er wel tegen kunnen.

In Tin (The Manhole), een prachtig liedje op een minimalistisch electro-bedje, komt de vos van de cover aan het woord. "Me dripping oil from my tail and my eyes are trough the fumes yellow as the arc of imagined LED's" Tekstueel wat minder psychedelisch dan bijvoorbeeld The Klaxons, maar vaak ook gevangen tussen de onschuldige analoge wereld en de digitale realiteit.

Ze weten wat van muziek. Frontman Jeremy Pritchard studeerde af in muziektheorie. Op hun MySpace geven ze aan beïnvloed te zijn door alles tussen Destiny's Child tot Steve Reich. Maar de slimste jongens van de klas van 2010 zijn geen snobs, ze zijn er niet op uit om de popquiz te winnen. Man Alive is een album met genoeg haken en ogen om de komende weken langzaam verslaafd aan te raken.

Man Alive komt uit op Polydor/Universal en is te beluisteren op de Luisterpaal.