april - 3voor12

Dampend hete Japanse Soil & "Pimp" Sessions
Kolderiek uitgedost combo serveert betere Tokyo jazzdance
11 april 2010

Intrigerende naam. De soil lag overduidelijk niet in Japan, maar in New Orleans en contreien, want dit combo put vooral uit jazz. Pimp, dat zijn de outfits zeker, en dan vooral de maffiose garderobe, inclusief breedgerande zwarte hoed en patserige kettingen van de frontman. Samen zijn het bizar geklede, megadansbare jazz-sessies.
Jezelf vinden in een wildvreemde
Lachend de wereld tegemoet als een nieuw mens op Motel Mozaique
11 april 2010

Alleen als je echt meespeelt met deze wandelende voorstelling, haal je er wat uit. Zo gaat dat op Motel Mozaique.
LoneLady: nerveus postpunk meisje zingt als Kylie
Zangeres weet wanneer ze haar deur moet sluiten
11 april 2010

Ze trekt een vies, moeilijk gezicht als ze zingt. Ze kijkt het publiek niet aan en de paar keer dat ze 'thank you' brabbelt, doet ze dat op twee meter afstand van de microfoon. LoneLady houdt niet van haar publiek, maar ze is wel iemand om van te houden.
Band Of Horses spelen als drachtige merries
...die hoogzwanger van de hits door Europa draven
11 april 2010

Je voelt de verwachtingen door de afgeladen zaal golven. Watt is al ruim van tevoren volgelopen voor Band Of Horses, qua publieksbereik de grootste act van Motel Mozaique 2010. Massaal gejuich bij opkomst. De band uit Seattle opent rustig met spil Ben Bridwell achter de lapsteel, om er dan twee hits in te knallen, waarna ze helemaal geen kwaad meer kunnen doen.
Mount Eerie is de Koninginnerit van Motel Mozaique
Slijm op de kin, snot voor de ogen, maar een onoverwinnelijk gevoel
11 april 2010

Mount Eerie heeft iets ongrijpbaars. Dat ziet ook het publiek in het snikhete Rotown. Twee drummers, twee toetsenisten, en een zanger die overduidelijk de spil van de Amerikaanse band is. Het oogt allemaal wat houterig, maar wie de gave heeft daar door heen te prikken, heeft de ervaring van zijn leven. Dit heeft zo moeten zijn.
Noah and The Whale: van saaie somberman tot zwierige folkmenner
Britse indiefolkers tonen twee gezichten
11 april 2010

Noah of eigenlijk Charlie Fink ziet er warrig en stoffig uit. Als het type wiskundeprofessor of gesjeesde conservatoriumstudent. Een onschuldig zachtaardig menneke, maar nee; Charlie is het type snel ontploffende artiest met inktzwart gemoed. Des te beter, maar in de Schouwburg toont Noah ook twee hele verschillende gezichten. Niet zo duidelijk, wel zo spannend.
Eagle*Seagull is karikatuur op popmuziek
Strik er omheen en terug naar Amerika
11 april 2010

Geen overbekende band, dat Eagle*Seagull, en toch presteert het gezelschap het om de kleine zaal van de Schouwburg uit zijn voegen te laten barsten. Mooi hoor. Motel Mozaique is immers een festival van ontdekken en verrast worden. Maar soms is er een overduidelijke reden waarom een band nog niet ontdekt is en een verrassing alleen is weggelegd voor mensen die van pijn houden.
Kaki King onttroont zichzelf
Ook zonder stemverlies vallen de blokken niet op hun plek
11 april 2010

Ze moet volgende week optreden op de Amerikaanse tv. Zo groot is Kaki King dus. Maar vanavond staat ze er een beetje naakt bij, zo zonder een hoorbare stem.